Na bijna drie weken weinig uitvoeren vanwege de hoofdpijnnasleep, gingen Kir en ik weer oefenen in de roundpen, dat ging heel goed. Forward backward left and right, voor de kenners. Maar in de roundpen is mijn fantasie na twintig minuten uitgeput. Daarom vandaag weer eens het bos in met dat dier. Niet te ver, ik stelde voor samen met oom Titan 'een klein rondje' te doen (het onderste), dat is een dik half uur, het gaat om het testen van Kir op buitenrit en niet om kilometers maken. 'We kunnen ook ...' begon R, zoals meestal, en zodoende reden we iets wat meer leek op twee rondjes met wat ertussen, en dan niet zo klein. Maar ook dat ging heel goed. Kir is echt een best beestje en het was een fijn ritje.

Later vanmiddag vielen er buien, heel welkom. De paarden gingen een poosje onder hun paraplu staan, maar ze vinden dit weer eigenlijk prima. Geen knaasjes, niet te warm, en natworden vinden ze over het algemeen helemaal niet erg.

Het buurmeisje kwam in de regen eieren brengen, en morgen krijgen we nog sla. Dat heb je met een moestuin, alles komt tegelijk op en dan heb je opeens tien kroppen sla. Ik heb het idee van een eigen moestuin en kippen voorlopig weer laten varen. Zelfvoorzienend zijn is mooi maar het brengt ook werk en verantwoordelijkheid voor nog meer dieren mee, en we hebben al genoeg te doen.

's Avonds gaven we de paarden er weer tien meter bij in het ruïneveld. Daar staan ze nu tot hun knieën in het hoge gras te eten alsof hun leven ervan afhangt. Alles is na de regen meteen zo groener-dan-groen. Ook de bramen in de crossbaan maken per dag een decimeter aan uitlopers erbij. Dat wordt weer knippen.