Eindelijk regen, gisteren een paar uur en vandaag weer. 's Nachts was de goot bij de boxen vol zand gespoeld, omdat ik daar geen dijk had kunnen aanleggen. De hele natte winter heeft mijn dijk goed gefunctioneerd, elke week nadat het hooikarretje hem geplet had of de paarden hem hadden stukgelopen, repareerde ik hem, maar na al die weken droogte had ik geen materiaal. Als ik daar droog zand neerstort, zou dat zo weer weggespoeld worden. De waterwerken achter de boxen had ik wel weer in orde en de dakgoten ontdaan van beukenhulsjes. Goede doorstroming.

Een dikke beukentak die ik snoeide omdat hij over het dak kraste, zat stampvol beukennootbolstertjes. Dat belooft wat in het najaar. Een goed moment om alsnog vast te leggen dat we afgelopen herfst nagenoeg geen eikels hebben gehad door de aanhoudende droogte, ik was vergeten het te loggen en oei, stel dat ik het in de toekomst een keer wil opzoeken. We vinden dat prima, zo hoefden we het weiland onder de bomen niet af te schermen en eiken hebben we al genoeg. Voor de verre toekomst en op grotere schaal is al die droogte wel funest, zelfs de grotere bomen houden het op den duur dan niet vol.

We profiteerden van de gelegenheid, milde regen en niet veel wind, om de twee huisbomen (ficus benjamin) op het terras te zetten. Logistics, daar moeten twee personen (I+R) en het rolplankje aan te pas komen, want die potten zijn zwaar, en voorzichtig door de tuindeuren manoevreren. Ze komen nog niet tot het plafond maar dat komt omdat het plafond zo hoog is. Deze exercitie vindt dan ook maximaal een keer per jaar plaats. Ze knappen er wel van op. Ook was het dé gelegenheid (geen zon, bewolking komt tegenwoordig zelden voor, en met de paarden doen we toch niets met zulk weer) om de grote ramen aan de binnenkant te wassen zonder moeilijk gedoe met de trap achter de ficussen langs. En ja, daarna moet de vloer gedweild wegens water stof en kattehaar, en na het weer naar binnen zeulen van de bomen nog een keer. Drukdrukdruk, maar dan heb je ook wat. Schoon en fris, alles.

Intussen rijdt de bomenvrachtwagen al de hele morgen heen en weer langs het huis, vol naar boven, stammen uitladen in de zeecontainer (Maersk), keren, leeg weer naar beneden voor de volgende lading, voor de volgende container (Triton) en de volgende (Salmarine, Nedlloyd). Ze rijden af en aan. De stammen zijn per lot met verschillende kleuren gemerkt. Gezien de enorme hoeveelheid handling tijd brandstof mankracht transport over de weg per spoor en overzee van hout dat een fractie opbrengt van zijn normale prijs, is het ons een compleet raadsel hoe dat 'uitkan', wat de Chinezen met al dat Belgische hout willen aanvangen weten we niet, en de mannen die het werk uitvoeren ook niet. Wonderlijke wereld, die globalization en die reusachtige containerschepen, dat is toch eigenlijk gekkenwerk. Denk ik dan, vanuit mijn beperkte gezichtshoek op het platteland in Suxy.