De halve nacht en bijna de hele ochtend regen. Dit is dan wel geen Wereldnieuws, maar Suxynieuws wel degelijk. Het werd hoog tijd, het was veel te weinig, het is nu al weer droog en er komt weer een week droog aan, maar het hielp toch een beetje. Het gras moet groeien zodat de paarden te eten hebben en zodat we straks aan de overkant kunnen hooien om van de winter ook weer voer te hebben. De gewassen moeten groeien. Dat is niet zomaar belangrijk, dat is van levensbelang.

We zijn dat in de loop van de jaren gaan beseffen. Op een flat vul je je gietertje met kraanwater anders gaan de geraniums dood, maar ach. Met een tuin sproei je je gazon en vul je je vijver bij met kraanwater, water genoeg, en och anders is het ook geen ramp.

Nu we paarden hebben, weten we hoe belangrijk het weer is. Niet meer een vaag idee van 'tja, de boeren klagen'. Die boeren hebben reden tot klagen, en de flatbewoner ook want het is zijn eten en drinken dat door die boer geproduceerd wordt, alleen denkt de flatbewoner daar niet vaak over na. Die koopt in de supermarkt een roze hompje op een plastic schaaltje, voorzien van 'gehaktkruiden' zuurteregelaar kleurstof en conserveermiddelen, verwarmt het en eet het op zonder erbij na te denken hoe dat gekruide lapje tot stand is gekomen, hoeveel menskracht, apparatuur en vooral welk dier daaraan hebben bijgedragen, goedschiks of kwaadschiks. De flatbewoner heeft wel wat anders aan zijn hoofd, zijn baan, de crisis, de festivalkaartjes. De varkensfokkerij is niet zijn wereld en eten is er altijd genoeg in de supermarkt.

Maar het klopt niet. En we gaan het merken, eerst in de stad en dan overal. Niet alleen het virus, de sterftecijfers, de werkloosheidscijfers, de faillissementen, maar was er niet ook iets met opwarming? Pfas? Microplastics? Budgetvliegreizen? Vrijemarktkapitalisme tot er banken gered moeten worden? 7 miljard mensen and counting?

Na de coronatijd terug naar normaal? Normaal is allang abnormaal. Ik wil helemaal niet terug; het moet anders. Hoe weet ik niet, ik ben maar een eenvoudige weblogger met een toenemend gevoel van onbehagen.

Maar goed. Persoonlijk ben ik heel gelukkig. Het heeft in elk geval een paar uur geregend vanochtend, en zo-even trok er nog een bui over met dubbele regenboog. Zo scherp zien we ze niet dikwijls.