Maandag kregen we de van gemeentewege verstrekte mondkapjes in de brievenbus, twee per persoon. Hm. Het is al behelpen, door het thuiskappergebeuren - waarbij R mijn achterhoofd bijhoudt met de tondeuse en ikzelf de voorkant met de schaar -, maar deze mondkapjes gaan ook niet positief bijdragen aan een acceptabel uiterlijk. Het zijn toch net babybroekjes? Die gaan wij mooi niet voor ons gezicht houden, tenminste niet zo.

Maar er is wat aan te doen. Er is toch nog wel ergens stencilverf? Jawel, en die is ook na 25 jaar nog steeds goed te verwerken. Een werkstationnetje improviseren en aan de slag. Voorbijgangers destijds in Les Bulles en kassapersoneel van Carrefour zal het dessin bekend voorkomen.

Maar hee. Terwijl ik lekker bezig was met mijn gefrutsel bedacht ik dat het nog beter kon. Tekenpotloden, ontwerpje, plastic, scalpels, stuk karton, hup.

Tamponeer tamponeer, klaar. Die linker is misschien ietsje netter maar die rechter is helemaal I+R. En nu hebben we er van elke soort twee. Wij kunnen dat virus jáááren het hoofd bieden.