Het was weer eens een heuglijke dag. Niet alleen regende het 's ochtends, en worden er nog meer buien verwacht, maar ook gingen we een stukje rijden. Het bos in. Primeur.

Kirs maiden trip, wat in het bos rijden betreft. Ze is er al dikwijls geweest en kent het bos, de beekjes en de weggetjes. Het voorwerk is gebeurd: grondwerk, roundpen, crossbaan, wandelen aan de hand, het water in. Dit was nu de eerste keer in het bos, en wel zonder eerst geponied te worden zoals we met Jay en Harissa hebben gedaan.

En wie liep er keurig en zonder malligheid in het zonnige bos, de meeste tijd aan een los teugeltje? Nergens bang voor en welgemoed. Het enige waar ik af en toe de teugels voor nodig had, was zorgen dat ze niet overal van het pad afweek om te eten. Het was ook wel verleidelijk, al die heerlijke verse beukenblaadjes en grasjes die zomaar onder hapbereik beschikbaar waren. Ze deed het prima, in een woord, en ging ook zonder aarzelen een stukje voorop.

We deden vier kilometer en hopen dat er nog vele zullen volgen. Wat een geluk dat ze destijds net op tijd bij ons is gekomen. Kir sparks joy. En de meisjes natuurlijk, Jay en Harissa, die vandaag allebei 11 jaar zijn geworden. Alweer een heuglijke dag.