Zaterdag hard gewerkt: het terras van groene aanslag ontdaan, zoals altijd met uitsluitend water de schrobber en spierkracht, en omdat alles dan sowieso nat wordt meteen ook maar de ramen aan de achterkant gewassen. Afspuiten met de slang, sop van groene zeep, nog een keer afspuiten en droogtrekkeren, klaar. De tuinmeubels naar buiten gesjouwd, maar hoeveel? Dilemma. Omdat we de eerstkomende tijd geen bezoek, gezellige eters of logees kunnen verwachten, staan zes stoelen bij de tafel zo frustrerend, en maar twee geeft evengoed een eenzaam gevoel. Dus voorlopig eerst maar eens vier.

In elk geval kan het voorjaar nu beginnen, en het begon ook, zondag, weliswaar eerst met harde wind nog steeds uit het oosten, en de eerstkomende twee weken zonder een drup regen in de verwachting. Dat is wel zorgwekkend. Zonder regen geen plantengroei.

Warm werd het wel. 's Middags oefenden we met Kir verder in de roundpen, we maken vorderingen, iedere keer een beetje. Ze laat zich sturen en is voor de benen maar nog wel vaak zwabberig. Een vrolijk momentje was er toen ze opeens zonder te waarschuwen in het zand wilde gaan liggen. Lekker rollen was de bedoeling, alleen grepen wij snel in, anders zou ze met haar toch gauw 400 kilo over mijn been heen rollen, en sowieso is rollen met een zadel op geen goed idee. Maar ja, dat kon Kir allemaal niet weten, dit was gewoon de eerste keer. Alweer wat geleerd.

Daarna in de crossbaan. R liep mee, maar niet met Kir aan het halster, het sturen moest ik doen deze keer. Dat ging in het begin ook zwabberig, maar gaandeweg steeds beter, ook zelfstandig afslaan als R een andere kant opging, en in draf zonder gekkigheid. Best beestje. Heel erg tevreden.

Daarna nog even hup! op de contre-haut, waarvan R een megamooie foto maakte, die ik meteen via facebook en whatsapp heb gedeeld, zodat ik daar nu niet ook nog eens mee kan aankomen. Maar hee. Kir is niet alleen een best beestje, maar ook nog eens heel fotogeniek.