Op dag 2 van de grote 'wij scheppen die overgebleven mest etc etc'-actie deden we zes aanhangers. Bijna klaar, morgen nog drie en voilà quoi. Donderdag slepen en dan is de overkant klaar voor het groeiseizoen. Daarna zullen we eens zien het huis een beetje aan kant te krijgen, dat is er met al dat mest uitrijden bij ingeschoten.

In feite doen we tijdens deze lock-down tot nu toe exact wat we zonder lock-down ook gedaan hadden, het veldwerk moet nu eenmaal gebeuren en we blijven ermee bij huis.

Na het werk fietste ik twee trainingsrondjes, net als vroeger tot de ruïne en terug, verder dan een kilometer van huis sporten mag niet van de regering maar daar blijf ik makkelijk onder. Omdat het stevig bergop is, heeft zo'n korte afstand toch nut. De veldnarcissen zij volop open maar er is nu bijna niemand op de been die ze komt plukken. Zo kan de voorbijrazende fietser (ik) er in haar eentje van genieten, heen en terug en heen en terug.

Nóg iets moois: de lucht is zo prachtig egaal blauw. Geen vliegtuigstrepen! No vapour trails! Geen lawaai van rondjesvliegende straaljagers. Ik heb er de hele dag van genoten.