Vandaag was dag 1 van de grote 'wij scheppen die overgebleven mest zelf wel even weg en verspreiden hem over het land aan de overkant'-actie. Het ruïneveld is tenslotte al klaar, gesleept en wel, en we willen de overkant ook gedaan hebben voordat het gras echt gaat groeien. En we weten niet of Olivier de manitou tijdig kan lenen. En voorgaande jaren hebben we het toch ook zelf gedaan. Dus hup.

We deden het wel beter dan voorgaande jaren, want deze keer schepten we de mest niet in de bak maar in de aanhanger, die we normaal voor het hooitransport gebruiken. Die is veel groter en bovendien wordt hij door de trekker getrokken, in plaats van dat de trekker hem moet tillen.

Vijf aanhangers reden we uit, dik ingepakt tegen de gierende oostenwind in skibroek jas das pet handschoenen, terwijl het enige aan de stralende zon blootgestelde strookje gezicht nog met zonnebrandcreme moest worden ingesmeerd omdat ik na de eerste ronde al een beetje rood begon te worden. Tevreden. Nog twee van zulke dagen en we kunnen het land slepen en dan mag het gaan regenen. Net op tijd.

Verder kan ik melden dat Océ vandaag voor het eerst weer vrij mocht rondlopen en dat zij daar grondig gebruik van maakte. In topvorm. Vroeoeoeoem. Nog een dag antibiotica, die hij vlot inneemt via een lekker hapje Felix, en dan hebben we dat ook weer achter de rug.