We mogen dus de deur niet uit behalve voor het inslaan van levensmiddelen, maar die hadden we al in huis, of in urgente gevallen. Nou, zo eentje hadden we er. Weliswaar had ik de afspraak met de dierenarts vorige week al gemaakt toen er nog geen uitgaansverbod was, maar omdat de operatie dringend was, mocht Océ toch komen.

Anders zouden we over een week of acht immers zijn omgekomen in de jonge katjes, en ik ben gek op katten maar niet op een exponentieel toenemend aantal. Want tja. Onthulling: Océ heeft zich ontpopt als een meisje. Terwijl wij uit het gedrag en uiterlijk hadden afgeleid dat het toch hoogstwaarschijnlijk een katertje was, alleen nog te jong voor zichtbare uiterlijke kenmerken.

Hoe dan ook, na de goede afloop van de operatie is Océ geen van beide meer, het is meer een Het. Maar wij zijn er nu al zo lang aan gewend om Hij te zeggen en we vergissen ons steeds. Daarom hebben we besloten ons niet druk te maken, Hij of Zij mag allebei.

De kleine patiënt maakt het goed, loopt rond en slaapt in de sellerie, en heeft alweer een paar brokjes gegeten. Het weekend nog binnenblijven en pilletjes slikken en dan kan het vrije leven hervat worden.

Tot slot kan ik melden dat het griezelig stil was op straat toen ik om 18.30 uur naar de dierenarts reed, geparkeerde auto's bij alle huizen, iedereen zit thuis. De zon ging onder door de nevel als een bleke schijf. Niemand op pad behalve Océ en ik, winkels gesloten. Beklemmend.