Op deze ene droge dag met zelfs af en toe zon namen we HiTime mee op zijn eerste iets langere buitenrit, een km of acht. De vorige keer was een hele tijd geleden, maar na even wennen trippelde hij weer goed met Titan mee aan het halster.

De paden waren wel zompig. Aan de pluskant leverde dat een mooie reflectie in de plassen op.

We lieten de paarden halverwege even grazen op de boswei, waar HiTime een paar galoprondjes trok met het touw achter zich aan. Harissa hinnikte hem bezorgd maar zachtjes naar zich toe.

De wilde narcissen in het bos staan op het punt van uitlopen. In de tuin zijn de lavendel de perovskia en de budleia gekortwiekt, nu de grassen nog, en dan zal het wel weer voorjaar worden, net als elk jaar.