Maandag alweer. De weken schieten voorbij, gelukkig wel met allerlei leuke variatie. Afgelopen week zagen we hoe het vernuftig plan in de praktijk werkte. Ik had er aanvankelijk een heel hard hoofd in maar het was te proberen, ook al vanwege het ontbreken van alternatief. Eerst met een door R provisorisch geknoopt exemplaar, en toen dat goed bleek te werken met een door mij in elkaar genaaid definitiever gevalletje.
En het werkt. Kort en goed, het is een soort behaatje voor Harissa, waardoor HiTime niet meer bij de spenen kan, zodat de melkgift niet weer op gang komt en we moeder en zoon niet langer -- enwieweethoelangnog --- gescheiden hoeven te houden. Geen mondkapje maar een spenenkapje. Momenteel zijn ze alleen overdag bij elkaar, waar we een oogje op ze kunnen houden, maar het lijkt er toch op dat HiTime het onderhand heeft opgegeven, en vanavond hebben we besloten het er ook 's nachts op te wagen. Als het goed gaat, kunnen ze weer gewoon samen in de kudde, fijner voor iedereen. We zouden haast patent kunnen aanvragen op deze vondst maar het werkt echt alleen als er uitgebreid toezicht kan worden gehouden, anders is het risico van mislukken of ongelukken te groot. De directie wijst elke aansprakelijkheid af, hoedt u bovendien voor namaak.
Vrijdag kregen we les van Sunshine, back to basics pour mieux sauter als het ware. Buiging, handpositie, zit. Er komt weer wat vooruitgang in bij mij.
Zaterdag ging heen met de trailer klaarzetten, hooinet, vlas op de bodem, R verhoogde de bandenspanning en ik ontdeed nog snel de buitenkant van groene winteraanslag met een sopje groene zeep en een oude spons. We hebben hem de hele winter niet gebruikt. Alvast zadels tuig bandages poetskisten laarzen emmers zweetdekens etc etc (bijna net zoveel spullen mee als bij de endurance wedstrijden, maar deze keer voor drie paarden) in de auto, en zondag om zes uur op. Ontbijt, brood smeren, koffie. Sunshine kwam om acht uur Jay inladen en wij zetten Titan en Harissa in onze trailer. Een uur met de auto, voor het eerst via google maps gps-begeleiding op de nieuwe gsm, heel handig, naar Frankrijk.
Daar maakten we kennis met cow cutting, alleen voor Titan was het al de derde keer en die kon het ook het beste. Eerst de mechanische koe, nou die was doodeng vonden de meeste paarden, en Harissa vond het nog het allerengste. Het is maar een zwartwit rechthoekje aan de wand, maar dat gaat opeens snel heen en weer bewegen (afstandsbediening).
Plotseling! Het beweegt, oei! Neeneeneenee, nee nee! zei Harissa, daar wil ik niet heen. Het kostte heel wat moeite om haar te overtuigen. De kalveren lagen toen nog rustig in de hoek hooi te herkauwen, die waren niet eng. Bovendien is Harissa koeien gewend, en 's middags met het langzaam opdrijven van de echte kalveren deed ze het behoorlijk goed. En ook aan het eind van de dag nog een keer met de mechanische koe ging het al veel beter.
Het was een leuke dag met goede begeleiding. Ik wil best nog een keer, en als het niet zo ver weg was zou ik daar wel elke week willen lessen.