Maandag geen bosarbeiders, het goot de hele dag, maar vanochtend waren ze er. Het waait wel hard en afwisselend regent hagelt en sneeuwt het, maar ze hebben tussen een paar niet gemarkeerde sparren een dekzeil gespannen, met daaronder de onmisbare koelboxen, en aan de bosrand een vuurtje. Geen bouwvakker zonder koelbox en vuurtje, en dat geldt ook voor bosbouwvakkers.

Storm hagel en bosarbeid maken de paarden onrustig. Er is geritsel en gekraak, rumoer in het bos. Morgen wordt dat nog erger want dan verwacht de voorman echte monsters. Dat zijn de Ardenners die de boomstammen gaan uitslepen, die de paarden wel kunnen horen en schimmig zien bewegen tussen de bomen, maar niet echt kunnen zien. Dat is al eerder gebleken, dat dat echte monsters zijn, al dan niet gemaskerd. We laten de crossbaan open, dan kunnen ze die omploegen in plaats van het weiland, zei R.

Zondag was bij Sunshine de aftrap van het nieuwe seizoen, nieuwe ruiters, paardenverhalen uitwisselen. Ze introduceerde iedereen met een korte beschrijving van ruiter, paard(en) en eventuele problemen. Wij waren de oudsten, maar men moest ons niet verkeerd inschatten want R is de crack navigator die nooit verdwaalt (dat is waar) en ik blijf altijd in het zadel ook al verdwijnen mijn paarden op topsnelheid richting horizon of springen ze loodrecht de berm in (dat is een beetje overdreven). In elk geval weten de anderen nu dat met ons oudjes niet omzichtig hoeft te worden gedaan.

De eerste aangekondigde activiteit is cow cutting. R heeft dat eerder gedaan met Titan maar ik niet. Hm. Even over nadenken, maar niet lang. Benieuwd hoe Harissa zich gedraagt tussen de kalveren. We doen mee, 23 februari.