Het was -8 vannacht, de koudste nacht tot nu toe voor onze twee jonkies. Ze hebben zich er allebei goed doorheen geslagen, zowel HiTime als Océ met een fijne wollige wintervacht.

Elke morgen komen die twee om hun brokjes vragen, Océ met doordringend gejammer ('vlugvlug mijn voer red mij ik ben bijna verhongerd!'), waarmee hij sterk aan Het Ventje doet denken. Toen die nog onze buitenkat was in Luxemburg kwam hij op etenstijd altijd om de hoek van het huis aanscheuren onder het slaken van schelle noodkreten. 'Je hebt hem weer nét van de hongerdood gered', zei R dan. Tegenwoordig mauwt hij nog steeds overdreven luid maar dan binnen, en ook als er niks aan de hand is; in de keuken staat altijd een bakje brokjes voor hem klaar.

Paarden zijn stiller. HiTime komt gewoon aanlopen en gaat voor de deur van de box staan waar hij altijd zijn emmertje krijgt, dat is duidelijk genoeg. Titan heeft sinds kort ook door hoe dat werkt en als we niet snel de boxdeur achter HiTime dichtdoen, zit oom Titan al met zijn neus in de emmer. De anderen krijgen naast hun hooi geen graan, alleen elk een winterwortel.

Overdag schijnt de zon, maar op de schaduwplekken ontdooit de grond niet.

Na wat vijven en zessen en loze beloftes kwam een aannemer kijken waar we de schuur gepland hebben. Pas de problème, pas de problème zei hij steeds, en dit weekend nog zou hij de offerte maken, maar dat kennen we. In de bouw is er altijd wel ergens een problème en offertes komen ook wel eens op de laatste dag om 23.52 uur binnen. Maar toch. De aftrap is verricht, mogen we wel zeggen.