Gisteren reden we bij zonnig weer uit met Titan en Jay. Dat was lang geleden voor Jay, maar ze leek toch niet helemaal je dát met haar abces; nu de paden zo modderig zijn is het moeilijk te zien of een paard regelmatig loopt maar ik nam geen risico, we gingen na een paar kilometer terug, terwijl R met Titan doorreed. Dat is ook weleens leuk, alleen op pad met je paard, dat schept een band en je ziet meer onderweg omdat je niet op anderen hoeft te letten.

Na de oefeningen van zaterdag klom HiTime nu zelf op de brug, hij heeft goed begrepen dat dat handig is als je klein bent. Ook bovenop de contre-haut heeft hij het naar zijn zin, hij kan dan de grasjes in het midden opeten waar hij vanaf de grond net niet bij kan.

Soms bijt HiTime oom Titan, om te spelen. En soms bijt Titan HiTime, om hem te leren dat niet alles zomaar mag, ook al is hij een heel goedmoedige oom. Dan zet HiTime zijn babymondje op, wat betekent 'niet doen niet doen oom Titan, ik mag wel jou bijten maar jij mij niet'.

Duidelijk. Zo is de taal der paarden. We zien het Kir ook nog weleens doen, ook al is zij allang geen baby meer. Dan is het meer 'ik ga al, ik ga al', als Jay haar weer eens een box uitjaagt. Jay is (na Titan) de baas, en de anderen worden daar regelmatig aan herinnerd.