Ik maakte weer eens een rondje door het zwembadveld en vond er - na negen jaar vlijtig blijven zoeken en vinden - toch nog steeds zeker vijftien glasscherven, grote en kleine, afkomstig van de kas van de vorige eigenaar waar ooit een hoge spar op is gevallen, hoe lang geleden weten we niet. In het begin vond ik dagelijks glas, daarna wekelijks, toen maandelijks en nu had ik al een hele tijd niet meer opgelet. Als het gras hoog staat zie je ze niet, maar ze blijven opkomen na het slepen van het weiland en doordat de paarden de grond omwoelen. En glas in het weiland, dat willen we niet. Ook plastic, kabeltjes, piepschuim en ander divers ongenoegen ruimen we uit ons weiland op.
We wandelden door de crossbaan met Kir, Titan en HiTime aan het halster. Ik gaf met Kir het goede voorbeeld: ze stapt op de brug, kijkt rond, springt eraf, hetzelfde programma op de grote tractorband, over de wipwap, over de twee boomstammen, en tot slot op de contre-haut, Kir zit nergens mee. HiTime volgde, met een beetje hulp van R die zijn voorbeentjes op de brug en de wip tilde, en ook over de kleine boomstam en op de contre-haut ging hij zonder moeite. Titan loopt het liefst om al dat soort moeilijk gedoe heen.
Daarna namen we ze mee uit grazen achter de ruïne langs, HiTime los mee. Dat vinden ze heel goed. Op het pad waar we vroeger Cap weleens heen en weer lieten rennen, kreeg ook HiTime het te pakken, hij bokte, rende en slipte in het rond. Kir werd er ook jolig van en wilde meedoen maar werd gehinderd doordat ze mij aan het halstertouw moest meezeulen, wat stoorde bij het bokken steigeren en rondrennen. Atletisch kwartiertje.
Omdat we er toch langskwamen, haalden we onderwijl de roodwitte lintjes uit de bomen die de organisatie van de allure libre van vorige week gewoon in het bos hadden laten hangen. Als wij zoiets zouden organiseren, hingen die lintjes er diezelfde middag al niet meer, het is een bos hier en geen trimbaan. Zég.
Overal liggen ook weer blikjes plastic bakjes lege flessen en andere troep in de bermen. O als ik toch eens een van die rotzooimakers op heterdaad betrap. Dan laat ik hem zijn blikje ter plekke opeten, dat zal hem leren. Maar in de praktijk zul je zien dat ik zo perplex ben van zulk gedrag dat hij vast allang weer weg is voordat ik besef wat er gebeurt.