Nou, zei R na de eerste twee telefoontjes, die schuur krijg je niet voor je verjaardag. Het eerste bedrijf beweerde dat het alleen schuren bouwt van minstens 300 m2, en het tweede zit tot september vol. Wat fijn dat het zo goed gaat met de economie, denken we dan maar. Erg is het niet, met planning, vergunningaanvraag en dergelijke meer zat het er toch al niet in dat die schuur er al voor het komende hooiseizoen zou staan. Goed. Als hij er dan maar staat voor het volgende hooiseizoen (en de volgende verjaardag). Wordt vervolgd.

Overige dingetjes. Ik ben nog steeds verkouden en niet fit, bah.

Regen zon mist wolken. De weilanden zijn modderig, maar minder erg dan eerdere jaren, zoals hier in 2015:

We testten nogmaals of HiTime onderhand weer bij Harissa kan zonder dat de melkgift weer op gang komt maar helaas. Harissa is veel te vriendelijk en joeg hem niet weg. Nog maar wat geduld, het is veel leuker als alle paarden gewoon samen kunnen zijn, en ook praktischer in verband met hooi voeren, maar ja. We lieten ze wel even in de crossbaan met zijn allen, en dat is een machtig gezicht als ze met zijn vijven op je af komen galopperen, HiTime voorop, staartje in de lucht. Je reinste mustangs.

Zondag renden er ontelbare joggers over straat voorbij. Allure libre, zoals elk jaar. De voorsten liepen alsof ze nooit anders doen, de meesten in korte broek en sommige met blote armen. Dan de middenmoot, iets minder krachtig maar wel vlot, en tot slot de warm ingepakte puffende achterhoede van de goede-nieuwjaars-voornemens, waarvan sommigen het zo te zien wel moeilijk hadden. Goed bezig, mensen.

Océ raakte per ongeluk opgesloten in de sellerie, spoorde daar de brokjes op die op de plank stonden, wipte het deksel eraf en at in een keer zijn complete rantsoen voor de dag op. Normaal schreeuwt hij om zijn brokjes telkens als hij ons bij de boxen hoort aankomen, maar vandaag bleef hij in zijn slaapplek, de krat met hooi. Hij kon waarschijnlijk geen 'pap' meer zeggen.

Achter het huis bromde in de mist de grote bostractor heen en weer om de onverwacht gekapte sparren weg te slepen, waardoor het bosweggetje weer eens in een modderbaan veranderd is.