Tussen twee logeerpartijen door zal ik even wat achterstalligs wegwerken, een mens vergeet het anders zo gauw. Zo ontdekten we dat vorige week in een dag, of misschien twee dagen, een grote hoeveelheid sparren gekapt is vlak achter het huis, zonder dat we er wat dan ook van gemerkt hebben. Geen zaag of machine gehoord. Een flinke lap is kaalgeslagen, zodat vanaf het hoogste punt van het bosweggetje opeens vrij uitzicht over de Vierre is ontstaan.

Verder bezichtigden we een grote inloopstal om ideeën op te doen voor de nieuwe schuur. Behalve de stal had de eigenaar ook een handig rek om de paarden hooi te verstrekken in de schuilstal, zonder dat ze er mest in kunnen deponeren. Hier gaat dat niet, jammer, geen plaats.

Eerste kerstdag, die hier lekker niet anders verloopt dan andere dagen, maakten we een rit met Titan en Harissa, waarbij ik kon vaststellen dat het nieuwe zadel helemaal goed is. Ligt goed, zit goed. Het is de bedoeling om over jaar of twintig, als het na intensief gebruik nog lang niet versleten is maar Harissa en ik samen bejaard zijn geraakt, er iemand anders blij mee te maken, die er dan ook weer lang plezier van kan hebben. Of we zorgen dat de opvolger van Harissa (die dan hier bij ons van haar pensioen geniet) dezelfde maat heeft. Duurzaam.

Dit jaar hadden we waardeloze waxinelichtjes in huis, die direct na aansteken alweer uitgingen. Sfeerloos. Ik dacht dat handig op te lossen door er in plaats van de lontjes een stukje lucifer in te steken. Dat werkte goed, maar even later toch iets te goed, toen het hele zaakje vlam vatte. We wisten het te blussen voordat er schade ontstond, maar de overige donkere eindejaarsdagen verlichten we maar liever met alleen de kerstboomledlampjes.

Want we haalden wel degelijk een aardig boompje uit het bos, alleen vergaten we hem op de foto te zetten, wat toch traditie is. Bij deze dan.