Het is zover. Klaterklaterklater. Overal waar we gisteren langs reden, hoorden we de beekjes en stroompjes klateren, een geluid dat we maandenlang hebben gemist. Na de afgelopen drie weken van ruimschoots regen zijn de ondergrondse waterreservoirs in de omgeving blijkbaar eindelijk weer genoeg gevuld. Waar droogte heerste, rent het water nu weer de hellinkjes af zoals het hoort.

Ook de Vierre stroomt weer krachtig voort, goed vol, terug op haar normale peil. Dat is heel wat beter dan de situatie van vorig jaar om deze tijd. Er is dan ook geen strandje meer om de toegang gemakkelijk te maken. Of de paarden nu spontaan in het snelstromende water willen springen, hebben we nog niet getest.

Overige logbaarheden. Na de koffie met appeltaart (de eerste van het herfstseizoen) maten we met de deskundigen van The Country Store Harissa op, terwijl HiTime om alles heen drentelde, we pasten, wikten, wogen en overwogen tussenoplossingen. Harissa is een Arabierkruising maar met een Quarter-maat schouder en een hoge schoft en ik heb een (relatief) smalle achterhand. Deze combinatie levert geen standaardzadelmaat op, wat de reden was dat ik het vorige zadel (dat haar wel paste maar mij niet) doorverkocht. We hakten de knoop door voor een custom made Westwood en nu is het een kwestie van vier weken wachten tot het klaar is. Intussen kan ik Jays zadel gebruiken voor de korte ritjes die we met Harissa maken zolang HiTime meeloopt. Ook voor Kir gebruiken we Jays zadel, dat past de kleine bonte goed.

En kijk. Dit is Nero, onze buitenkat. Je ziet hem niet want hij heeft 's nachts een goede schutkleur. Hij is vriendelijk maar terughoudend, slaapt in het tractorschuurtje in zijn stro-nest en tegen de avond neemt hij zijn jachtpositie in de crossbaan in. We hadden hem al een tijdje niet gezien en ik maakte me best zorgen, maar gelukkig, hij is er nog. Nero mag niet naar binnen want we hebben al een Ventje. Maar het is wel een kat hè, dus je kunt best gezellig door het glas met hem praten.