Is het vrijdag? Ik ben de tel kwijt in deze rare week. Even wat inhalen met een fotologje. Afgelopen zondag deden we mee aan de balade des six gués, toch weer twee meer dan die balade van laatst, en dat bij de lage waterstand van de Semois. De eerste gué, waar speciaal een omwegje in de route voor was bedacht, was niettemin de moeite waard. Een diepe, met modderige ingang, die Titan en Jay even moesten inschatten met al dat wier, voordat ze zich erin waagden. Beerbaum nam het risico en sprong vanaf de kant meteen in het water, wier, dat leek hem niks.

Bij de volgende gué, die een stuk landelijker gelegen was, renden ze er alle vier gewoon in, lekker spetteren. Jay houdt wel van een drafje naar de overkant. De fotograaf (R van InR) was er het eerst in. Knap hoor, achterstevoren vanaf een bewegend paard foto's maken die nog scherp zijn ook.

Dan verder deze week. Het platgereden buisgedeelte. Roemloos ten onder, zoals door een bepaalde webloglezer-deskundige al voorspeld.

De behulpzame Mannetjes groeven hem op, groeven dit keer een sleuf en legden de nieuwe iets dunnere buis beschermd door een laag 'mager beton' erin. Goed stevig ingebed, die wordt niet meer geplet. De waterslang ligt onder de weg door, de automatische drinkbak is aangesloten en alles werkt. Niet dat de paarden er veel gebruik van maken want het regent al sinds dinsdag, het gras is nat en ze hebben veel minder dorst. Maar het is wel een mijlpaal. Einde aan de waterverspilling en aan het risico dat ze ondanks ons gesleep met emmers toch geen schoon drinkwater hebben omdat er weer eentje met zijn hoef in de waterton staat te graven zodra we onze rug hebben gedraaid. En bij vorstgevaar en/of als de paarden niet in dat weiland lopen, trekken we de slang uit de buis en we duwen hem er weer door als we hem daar nodig hebben. Content. Kan jaren mee.

Vandaag asfalteerdag. Grof geschut, veel vrachtwagens, diverse walsen en extra Mannetjes. Piepiepieppiep knarsknars en ieieieie, het duurde even voor ze op gang waren maar nu vlot het goed. Om 14.30 uur lag de tweede, definitieve laag asfalt erin voor ons huis. Klaar, wat ons betreft. Het asfalt moet nog wel afkoelen en drogen. Wel blijft verbazend dat er aan het onderste deel na de bocht bij Pierre en Heike niets gebeurt, en aan het deel naar boven na ons gele weggetje evenmin, behalve dat het nu door al die vrachtwagens erger kapotgereden is dan voor ze begonnen. Misschien komt er een vervolg.

Diverse onmisbare onderdelen komen bij het asfalteren te pas waarvan ik niets wist. Een scheutje Dash hoort erbij, en wat is een asfalteer-machinist tenslotte zonder milkshake en haarspray. Zo leert men elke dag iets.

En boeien al deze activiteiten onze jongelui? Wel even, vooral de heen en weer lopende Mannetjes. Als het beweegt, moet je het als paard in de gaten houden, er kan iets interessants gaan gebeuren. Kir is de nieuwsgierigste.

Maar niet te lang. Als het eenmaal grondig is bekeken, heeft een paard andere prioriteiten. De mensen doen maar daar beneden, dat gaat een dier niet aan.

En zo dacht ons lammetje er ook over.