Dus we gingen de paarden twee aan twee telkens een uurtje in het bos laten grazen zolang ze niet naar de overkant kunnen. Ja, dat kost een paar uur per dag, maar hee, 'kost, kost', daartoe zijn wij hier hè, om goed voor onze paarden te zorgen. Goed plan. Maar eerst nog een paar andere karweitjes.

Doordat ik van de week het uitgebloeide kattekruid had afgeknipt, zou ik de daaronder vandaan gekomen zwarte plekken op het terras even schoonschrobben, nu die waren ingeweekt door de zachte motregen. Nou, dat komt natuurlijk neer op het hele terras schrobben want de geschrobde plekken steken dan zo af bij de rest. Zo gaat dat. Geen vervelend werk en je hebt er eer van, plus dat de gebladderde tafeltjes die ik tussen de bedrijven door weer mooi grijs had geschilderd (duurzaam! kunnen weer jaren mee) het frisse effect helemaal afmaken.

's Middags gingen we inderdaad met Titan Harissa en HiTime het bos in, wat ze waarderen. Dat is geen grazen meer, dat is bunkeren. Niet verbazend als je ziet hoe karig het gras in het ruïneveld en het zwembadveld is. Doordat ze overdag de beschikking hebben over de crossbaan, komen ze net niet tekort maar de droogte moet niet veel langer aanhouden.

Dan nog een karweitje. Gisteren waren de Mannetjes niet hier. Naar een expo voor wegwerkersgereedschap, ook leuk. 'Ik ga toch maar even zelf die sleuf graven voor de elektriciteitskabel', zei R. 'Zo breed hoeft die niet te worden en mijn schep is smaller dan zo'n machinegraafschep'.

Aan twee kanten van de weg natuurlijk. Okee. Graafgraafgraafgraafgraaf ... klaar.

Toen was het alweer bijna donker, zodat Jay en Kir achter het net visten. Dat gaan we zodadelijk goedmaken. Vandaag geen tijd om te koken? Nou dan eten we met de logees gewoon pizza.