Zondag staken we in een rit van 20 km vanaf Les Epioux vier keer de Semois over. Als je die afstand in een rechte lijn zou doorlopen, wat niet gaat want er zijn overal rotsen, zou je de Semois wel 40 keer oversteken, zo kronkelt dat riviertje.

Het was een mooie rit, fris weer, geen regen en een beetje wind. Heuvels en dalen. Er waren 70 deelnemers, we vertrokken samen met een paar anderen maar al gauw waren we alleen met Titan en Jay. Het ene groepje ging te langzaam en het andere sneller dan wij. Onderweg kwamen we enkele aanspanningen tegen maar de paarden zijn daar inmiddels niet bang meer van. Ze hebben het weer prima gedaan.

Een gué is een doorwaadbare plaats. Nu was de waterstand abnormaal laag, zodat de Semois momenteel eigenlijk bijna overal doorwaadbaar is. Op de meeste plaatsen kwam het maar net boven Jays sokken uit.

Dat was vorige week ook al duidelijk toen we met Harissa en HiTime in de Vierre stonden. HiTime sprong er zonder aarzelen in, het water stroomde daar nog lager langs zijn hoefjes dan in het beekje waar we laatst met hem waren. Als het niet gauw gaat regenen, drogen we hier helemaal op.

Dat deze zomer ook officieel droog is geweest blijkt uit dit kaartje van het KMI. Uiterst droog. We wonen in een crisisgebied. Het gras verdort, de sparrebomen zijn een prooi voor de scolytes ofwel kalligrafiekevertjes en het gewas wordt niet rijp. Waar moet dat heen. Straks moeten we olijfbomen aanplanten en overgaan op de teelt van cactusvijgen in plaats van bramen. Hm, nou ja, die zijn ook heel lekker.