Daar zaten respectievelijk lagen we dan weer eens, zaterdagmiddag, op de Eerste Hulp in Libramont, ze kennen ons daar. Niet dat R accident prone is maar 'waar gehakt wordt vallen spaanders' en 'wie nooit stukken maakt, maakt waarschijnlijk niets' (deze laatste Oud-Chinese wijsheid hing aan de wand in het winkeltje van onze, inmiddels vast en zeker wijlen, Cees Bruin, kruidenier-annex-wijsgeer-op-de-hoek in Nijmegen-Oost begin jaren '70).

Tja, je wordt een beetje melig als je anderhalf uur in de wachtkamer van de Urgences zit en de noodarts drie kwartier bezig is met de hechtingen, het precieze aantal weten we niet maar we houden het op 15 stuks. Maar nu even serieus. R kan verdraaid goed zagen en hij kent die cirkelzaag door en door, maar er sprong opeens een af te zagen houten latje omhoog en dat schoot met kracht tegen zijn linkerhand.

De patiënt maakt het redelijk, beetje bleek, beetje rillerig, rustig aan maar vandaag. Zoiets hakt er toch in. Maandag terugkomen om er de handchirurg naar te laten kijken. Tot zover het medisch communiqué.

Maar goed dat we niet de rit op het militair terrein in Marche die voor vandaag in de planning was, hebben doorgezet. R twijfelde gisteravond nog wel even, maar wij zijn ook wel eens verstandig, af en toe. En het kruiwagenafdak moet ook gewoon even wachten, niets aan de hand.