De verplante rhodondendronnetjes ('les rodós') doen het goed. Ze staan nogal dicht bij de houtwal maar dat geeft niet, die snoeien wij desgewenst drastisch terug en dan kunnen ze weer een tijdje vooruit. Al die bomen en struiken groeien als tropisch regenwoud. Wanneer hebben we die rodós daar ook alweer ingegraven? Weten we niet meer. Je moet toch eigenlijk echt álles loggen om dit soort mijlpaaltjes niet te vergeten.

Welnu dan. Nadat vorig jaar het reuzenkarwei van het nieuwe boxendak achter de rug was, besloten we eendrachtig om minstens een jaar lang geen grote projecten te ondernemen en vooral niets te bouwen. We zouden anders niet aan rijden en werken met de paarden toekomen.

Goed plan, en het is tot nu toe aardig gelukt. Oké, we zaagden een hoop bomen om, er kwam in de crossbaan (na de brug, de tractorband en de contre-haut) nog een wipwap bij, maar dat waren geen grote karweien. En een bankje, en een automatische drinkbak, maar dat was ook niet zoveel werk.

We hebben ons dus best goed aan het plan gehouden. Ik probeerde er nog wel een extra hooischuurtje door te duwen (eigenlijk: een box erbij), maar daar zagen we op grond van rationeel geredeneer (van R) van af. Ook over een eventuele bulle denken we pas verder na als zo'n ding nodig blijkt. Verstandig.

Het jaar is nu om. Nog steeds geen grote projecten, maar we maken plannetjes voor een snipperpad met biels door de tuin, en voor een afdakje voor de mestkruiwagen. Hoezo? Nou, elke mestkruiwagen heeft recht op zijn eigen afdak, toch? Ook moet er wat gebeuren aan de waterafvoer achter de boxen en langs het gele pad, want als het hard regent stroomt het gele zand daar weg.

De uitvoering van de diverse projecten wordt tezijnertijd hier vanzelfsprekend goed gedocumenteerd.