Ons prinsje groeit zienderogen en hij wordt met de dag zelfstandiger. Hij kan al hinniken, gras eten, heel hard rennen, en op eigen houtje door de voortuin drentelen terwijl we Harissa naar de overkant brengen. Als alle paarden in de crossbaan galopperen, rent hij voorop.
Na onze half verregende rit van zaterdag laten wij ons niet kisten en gaan morgen opnieuw een mooie tocht maken met dezelfde mensen plus R, terwijl er voor de hele dag kans op buien is voorspeld. Deze keer nemen we wel een dun regenjasje mee.
Ter voorbereiding van het eten na de rit maakte ik vanochtend alvast twee salades, een wortel- en een courgette-. Daar komt schrappen snijden en koken aan te pas. Tevens veegde ik het huis aan, ruimde verwelkte bloemen op, plukte een nieuw veldboeketje, veegde de boxen en onderhield 'de waterwerken', en ik knipte met de handschaar het hoge gras bij de mestkruiwagen. Nou en, zal men zeggen. Maar zo-even aan tafel probeerde ik te bedenken wat ik toch in hemelsnaam vandaag had uitgevoerd terwijl R boodschappen deed en grasmaaide, dat ik niet op de bank had liggen niksen wist ik wel, maar het duurde een kwartier eer het me te binnen schoot: o ja salades etc etc. Toch niet niks, alles bij elkaar.
De paarden hebben het eerste stuk aan de overkant wel zo'n beetje leeggegeten, maar ze zijn ook behoorlijk rond, behalve Titan die nooit te dik wordt. Vrijdag gaan we voor het eerst de draad naar achteren verplaatsen, daar is het gras ongemerkt al behoorlijk hoog geworden. Stripbegrazing. For the record, dit. Als het zo doorgaat met nu eens zon dan weer een bui kunnen we misschien toch hooien in het ruïneveld. Alles hangt af van het weer.