Alweer een prachtige lentedag. We namen Kir mee voor een klein rondje met bezoek aan de Vierre, waar het water heel wat hoger stond dan de vorige keer.

Ons spettertje begon meteen te spetteren. Foto's maken viel niet mee. Met de foon, die niet in het water mag vallen, in de zon, zodat het scherm compleet blanco is, terwijl Jay onderwijl niet mag wiebelen en eigenlijk haar oren mooi naar voren moet houden, maar hee, ze moet opletten of er achter ons niet wat verontrustends gebeurt.

Vanaf de brug werden wij nog eens gefotografeerd, en wel door een wandelaar, die we even later in het bos weer tegenkwamen. De paarden vonden hem maar eng want hij keek niet op of om, zo druk was hij met zijn foon. Later thuis kan hij dan dankzij zijn foto's zien hoe mooi het aan het water en in het bos was, die dag. Virtual reality.