Vanmorgen liepen we een rondje om te kijken hoe ver het antizwijnenpesthek langs de Rue des combattants gevorderd was. Paaltjes bijna tot het dorp, het gaas moet nog. Wat een geluk dat wijzelf nog net buiten dit reusachtige concentratiekamp wonen (zolang het duurt, de zone tampon - bufferzone - binnen het hek is nu al uitgebreid tot 60 000 hectare, de zone d'observation en de zone de vigilance schuiven steeds verder op naar het noorden, nu al tot Herbeumont en Neufchâteau).

We klommen langs de helling achter ons weiland weer omhoog en constateerden dat we zelf een beetje zwijnenschade hebben, niet verontrustend veel maar hee, dat moet niet meer worden. Zodoende waren we de middag bezig met het lager monteren van de onderste schrikdraad. Draad eruit, isolator losdraaien, isolator tien centimeter lager weer vastdraaien met de accuschroevendraaier, draad erin, volgende isolator. Dat zal de zwijntjes afschrikken. Ik had gedacht dat dat een enorme klus zou zijn maar het schoot erg goed op. In elk geval is dit altijd minder werk dan een heel weiland van omgewoelde zoden terugleggen en vasttrappen, zoals lang geleden toen we nog geen omheining hadden.

Als extraatje, om te voorkomen dat de kerngezonde zwijnen die door de regio trekken en nu niet verder kunnen dan het antizwijnenpesthek, allemaal tegelijk via het strookje naast het weiland aan de overkant naar de straat zouden trekken en onze ándere weilanden omwoelen, spanden we achterlangs het strookje nog twee draden. Spanning erop, klaar.

Aan het eind van deze zonnige middag borstelden we alle vijf de paarden, en wel in de crossbaan, zodat we na afloop niet hoefden te vegen. Met al die vlokken paardenhaar kunnen de vogeltjes hun nesten bekleden. Na afloop liet R de paarden nog even op de brug klimmen. Tenminste. Kir klimt erop, kijkt rond en stapt er weer af. Gygy zit ook nergens mee. Jay gaat niet vlekkeloos maar in elk geval zonder aarzelen. Harissa heeft dat gewoon nooit geleerd maar die wil ik nu niet onder druk zetten in haar toestand. En Titan, tja. Titan vindt dat moeilijk. Hij wil er wel overhéén stappen naar de andere kant, maar dat is bij een brug nu juist niet de bedoeling, en ook wel met één voet erop. Maar dat maakt geluid, dat is beangstigend, is dit wel verantwoord vraagt hij zich af. Toch maar liever geen risico nemen en de voet er weer afhalen. Wat willen ze nu eigenlijk van me. Een en al onzekerheid, de arme ziel.

Nog maar eens op een rustig moment oefenen met hem. Hij kán wel relaxen maar het valt niet altijd mee.