Druk geweest, en nog, met allerlei leuk-en-belangrijks. Opsomming, om niet te vergeten.
Vrijdagavond een lezing in Mellier door iemand die zeer goed wist uit te leggen wat weide-onderhoud allemaal meebrengt. Onze weilanden zijn goed maar het kan altijd beter, en nu moeten wij langdurig met de tekst van de presentatie erbij op onze buik in het gras gaan liggen om al die verschillende grassoorten met hun voor- en nadelen uit elkaar te leren houden. Ook leuk was dat we van de 150 deelnemers aan deze avond er elf goed kenden, ik zie dat als een teken van inburgering, tenminste in ruiterkringen. Op andere gebieden halen we zoiets niet, tenzij het een gebeurtenis in ons eigen dorp is.
Zoals het Grand Feu, zaterdag, waar wij normaal elk jaar present zijn. Aan het eind van de middag longeerde R Gygy, omdat Sunshine zou komen kijken hoe het ging, maar ze kwam pas opdagen toen het al donker was en Gygy alweer afgezadeld. In plaats van longeren aten we samen, en het kwam daarom goed uit dat ik dit jaar toch al geen zin had om het Grand Feu bij te wonen, wegens al te veel verplichtingen de dagen erna. Het schijnt goed gefikt te hebben, zoals eigenlijk elk jaar.
Zondag waren we in Luxemburg op de verjaardag van een oude (55) vriend, met nog veel meer oude (55+) vrienden, waarvan we de meeste tien jaar niet gezien hadden. Gezellig, herinneringen ophalen aan gezamenlijke wandelingen, Groot Dictees ('cisterciënzerklooster, Przewalskipaard'), en wat waren die kinderen intussen gegroeid.
En maandag alweer naar Luxemburg, voor controle bij longarts, tandarts en gynaecoloog. Goed dat we niet iedere dag in die enorme file op de E411 hoeven te staan, de eerste afspraak misten we daardoor, dus binnenkort een nieuwe poging. Onze fijne bekwame tandarts werkt nog wel zes jaar door, de gynaecoloog gaat met pensioen. Iedereen wordt maar ouder. Na 25 jaar zal ik op zoek moeten naar eentje in België. We zagen dat heel Luxemburg overhoop ligt met bouwterreinen, wegomleggingen en trambaantracees. Wat een drukte daar, blij 's avonds weer op het rustige platteland te zijn, waar wij al 'file!' roepen als er een keer drie auto's voorbijkomen.
Onderweg zagen we dat de zwijnenpestomheining verder oprukt. Langs de Rue des combattants overal paaltjes en gaas, we weten niet of we het bos zuidwaarts inmogen met de paarden, noordwaards wel maar hoe lang nog. Zo-even legde de bevoegde minister op tv-lux uit dat in de paasvakantie (begin toeristenseizoen) bepaalde bosgedeelten worden opengesteld mits men op de paden blijft. Dat kan toch nooit goedgaan? Allerlei onwetende en eventueel onverschillige leken uit andere regio's met kinderen en honden aan de wandel, terwijl de bosbouwers hun door de schorskevertjes aangetaste bomen niet eens mogen ophalen. Er komt een informatiecampagne voor de toeristen, maar wie vertelt de zwijnen dat zij niet op de paden mogen komen? Het is een huizenhoog probleem in de hele regio, dat nog jaren kan duren, we volgen het nieuws op de voet.
Vandaag verplantte R vier boompjes die te dicht bij de omheining stonden, twee haagbeukjes naar de roundpen en twee wilgen net buiten de crossbaan. De gemeente snoeide met grof geweld de wegbermen, ik wandelde een stukje op met een keurige oude dame - de eigenares van de boompjesaanplant achter de crossbaan -, die ons huis magnifique vond, de paarden soesden in de zon, ik knipte het eerste deel van de siergrassen af wegens voorjaarsweer, zette twee stoeltjes op het terras, en nu zijn we rozig van een hele dag buiten.