Woensdag maakten we met Titan en Jay een mooie rit richting Straimont. Voorjaarsweer, geen jas nodig. De paarden zijn geen wandelaars meer gewend en toen we onderweg twee dames met kinderwagens tegenkwamen vonden ze die wel een beetje monsterlijk. We deden kalm aan, de paarden hebben hun winterjas nog niet uitgetrokken en raken met deze vroege warmte gauw bezweet.

Vanochtend haalden we op tijd hooi, voordat de regentijd intreedt. In de opslagschuur ligt nu nog voor drie aanhangers, een baaltje of 80, 85, genoeg tot eind maart. Daarna moeten we het met hooi van Olivier uitzingen tot de grastijd, half april als het weer zich normaal gedraagt, maar wat is hedentendage normaal.

's Middags wandelden we met Harissa en Kir naar het weitje van de onderwijzer, zo komt Harissa er tenminste ook even uit en gras, al is het nog zo verlept, valt altijd bij ze in de smaak. Toen we weer bij huis aankwamen, was er een verrassing in het bosje naast de crossbaan. Je kunt hier ook geen uur weg of er gebeurt iets opwindends.

Broembroem, zaagzaag, er was een machine bezig met sparren zagen, omtrekken en strippen. Uitdunnen is de bedoeling. Ik waarschuwde de bosbouwer dat er spanning op onze omheiningdraad langs dat perceel staat, maar daar was hij niet van onder de indruk, hij had al wel hoogspanningskabels kapotgetrokken met zijn machine. Bemoedigend idee. Hij ging door met zagen tot het bijna donker was.

De paarden hielden een oogje op zijn activiteiten maar verontrust waren ze niet. Machines, die vinden ze niet monsterlijk.