Heuglijk was gisteren dat het zaagwerk van de beukenhaag klaar is. Dat was wel zweten. In de zon was het veel te warm voor een jasje en een dasje maar ik kon niets uittrekken vanwege mijn kou en de gure oostenwind. Klamme rug, klam alles. R had er zoals altijd geen last van in zijn T-shirt met bodywarmer. Nog wat nawerk aan takkensleperij en stammetjes verzagen maar dat heeft geen haast. Het rijtje staat er weer keurig bij en je ziet haast niet dat we wat weggehaald hebben.

Het Ventje assisteerde. Hij was totaal niet onder de indruk van kettingzaaggeraas en takkengeritsel. Dat was af en toe best lastig want hij liep overal tussendoor en trok zich er niets van aan als ik hem waarschuwde dat hij moest opschuiven omdat er precies waar hij zat weer een boom dreigde neer te komen. Uiteindelijk is wel duidelijk wie deze strijd tussen titanen heeft gewonnen.

En vandaag was de dag nog heuglijker. 's Ochtends haalden we hooi en bewonderden de eerste lammetjes bij Olivier, een tweeling, terwijl Joyce de bordercollie zoals altijd uitzinnig blij om ons heen rende. We maakten van de gelegenheid gebruik om Olivier te vertellen dat wij Kir willen kopen. Het was meteen beklonken. De formaliteiten waren in orde, ze loopt toch al sinds juli 2017 bij ons en Olivier had het al lang zien aankomen. Zelf hebben we er uitvoerig over nagedacht, de voors en tegens uitgebreid en rationeel denkend afgewogen en vervolgens op degelijk irrationele gronden beslist.

Het komt erop neer dat we haar gewoon niet kunnen missen, aangezien Kir nu eenmaal het leukste paard ter wereld is. Is dat heuglijk of niet. We kopen immers niet elke dag een paard.