We hadden wat pech. Toen we hooi wilden gaan halen, startte de auto niet, de accu was 'op'. Te oud. Dat was pech, maar gelukkig kon Olivier met de tractor een kar hooi komen brengen en maandag wordt de nieuwe accu alweer bezorgd. Vervangen of niet, daar hoefden we niet over na te denken, een accu is gewoon onmisbaar.

Ten tweede bleken R's skischoenen opeens uit elkaar te vallen. Die zijn minstens vijftien jaar oud, maar ze slijten niet hard, toen we nog elk jaar gingen skiën had hij ze een week per jaar aan en sinds we hier wonen niet meer dan een dag per jaar, in eigen weiland. Die van mij zijn daarentegen nog piekfijn. Koopt hij geen nieuwe, dan kunnen we onze ski's, stokken en mijn schoenen ook wel opdoeken want op ski's zonder schoenen komt hij niet ver en ik ga ook niet in mijn eentje lekker een eind langlaufen. Met een skifrequentie van een dag per jaar gaan nieuwe schoenen dan weer mee tot hij in de 90 is. Dus. Vervangen of niet?

En dan dit nog. Laat ik weer eens een stukje Jane Eyre lezen, dacht ik, dat is prettig voor het slapengaan, het blijft boeiend maar houdt me niet uit de slaap want ik weet al hoe het afloopt (*spoiler alert*: na een hoop gedoe krijgen ze elkaar). Maar helaas, aangeschaft in 1977 is het na lezen en herlezen uiteengevallen in 300 delen, wat lastig leest als je op je zij ligt, bladzij na dubbelbuigende losse bladzij. Vervangen of niet? Hoe vaak ga ik dat boek in de toekomst eigenlijk lezen en herlezen, is het wel de moeite?

Deze vragen kunnen worden beantwoord via een tegenvraag: 'does it spark joy?' De beslissing is niet moeilijk. Dat worden nieuwe schoenen én een nieuwe Jane Eyre.

Nu nog zien dat we die kosten eruithalen. Doorskiën en doorlezen tot we in de 90 zijn. Deze keer wordt het spannend wie of wat er het eerst stukgaat.