De drie groten kunnen het bos niet in omdat de sneeuw in hun hoefijzers klontert tot ijsballen, maar met de kleintjes maakten we een wandeling. Omhoog, omlaag naar het driehoekje, langs het beekje de brug over, langs les trois bosses waar we even naar de sleeënde kinderen keken (whoot, dat was wel even spannend), even buurten bij Olivier, het dorp door en langs het weggetje terug omhoog naar huis.

Het was mooi. Geen zon maar veel sneeuw, op de open stukken 20 cm en onder de bomen minder.

Kir is alerter en nieuwsgieriger dan Gygy. Allebei lopen ze keurig mee, ook langs de stoere Ardenners in de wei, dorpsbewoners met boodschappentassen en auto's die in de sneeuw met hun banden nu veel meer lawaai maken. Goed opgevoed.