En alweer zaterdag, de tijd vliegt steeds harder. Woensdag maakten we een mooie rit met Titan Harissa en Kir. En de rest van de week? Hm, tja.

R zorgde dat de andere helft van de zandberg uit het weiland verdween (en niet door magie maar door in zijn eentje vijftien bakken met zand te vullen en verderop weer te legen. 'Heb je nu spierpijn?' vroeg ik, maar het antwoord was weer 'neuh...'). Er ligt nu een kleine Vesuvius in een hoekje van de crossbaan als reserve voor als er eens wat bijgevuld moet worden en de rest verspreidde hij over kuilen en gaten in de crossbaan en het weiland. Je vindt dat amper terug als het er eenmaal ligt.

Intussen waste ik de ramen aan de binnenkant, wat een dag werk is omdat het leidt tot algehele schoonmakerij. De natte vloer moet nagedweild, als je toch met een emmer op de ladder staat kunnen meteen de boekenkasten van boven worden afgesopt en als alles zo mooi schoon is steekt het kleed daar weer bij af zodat de stofzuiger eraan te pas moet komen. Zo gaat dat. Vandaag maakte ik soep en sopte de koelkast uit. Spannend? Nee, maar toch.

De fauna zorgde wel voor spanning. De afgelopen dagen vlogen er enkele tienduizenden kraanvogels roepend over, 's nachts en overdag. Groegroe groegroe. Dat blijft mooi, elk jaar opnieuw.

En het is jacht. Vanmiddag rende er opeens een zwijn achter het huis langs door het achterveld. Het schoot onder de omheining door, stak het ruïneveld dwars over, en aan de overkant wilde het rechtdoor maar dat ging niet want de hele kerstbomenplantage is omheind met hoog gaas. Het rende er helemaal langs, gelukkig kon hij aan het eind links rechts of rechtdoor. Die komt er wel. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik een zwijn van zo dichtbij zag, ze komen in het bos wel eens op ons pad maar dat is dan altijd van een afstandje. Grijs en borstelig en niet al te groot. Hij paste gemakkelijk onder de onderste omheininglat door.

De paarden doen intussen wat ze altijd doen. Lief zijn en in de modder rollen.