Zondag. Stemmen voor de gemeenteraad. Wat bekenden op het stembiljet maar ook een heel stel van wie we weinig weten. Mensen uit Termes of Izel, pfff da's in deze gemeente praktisch de Randstad, veels te ver weg om daar iedereen te kennen. Ook staan er jongeren op de lijst waarvan niemand weet of die het goed gaan doen. Alleen de altijd vriendelijke caissière van De Spar in Jamoigne, die kent iedereen. Maar er is maar één lijst, dus het maakt niet uit of je alle hokjes rood maakt of geen enkele. Natuurlijk waren we braaf en voldeden we aan onze burgerplicht (zoniet: 60 € boete).

De voorvraag was minstens zo belangrijk: gaan we te voet, met de auto of de fiets. Het stemlokaal is in de school, op plusminus 1 km afstand maar wel heuvelaf/heuvelop en je wilt daar niet hijgend en puffend aankomen. We zijn echter geen watjes; per fiets dus en best in vorm want we kwamen in stijl aan. Het is wel zeker dat wij van alle dorpsbewoners als enigen met de fiets waren gekomen. Het was behoorlijk druk op dat uur, wat te maken had met de apéro die in het lokaal ernaast door de Club des Jeunes werd aangeboden.

Ook op de terugweg bleek de fiets de goede keuze want overburen kwamen met de auto terug van het stemlokaal en we maakten een uitvoerig praatje. We bewonderden hun nieuwe oprit-in-aanleg, hoofdschudden mee over de manier waarop het bouwbedrijf hun grootste spar had omgehakt en vernamen nieuws over de bouwplannen voor het perceel van Chantal, het overlijden van hun oudste hond en de laksheid van de Waalse regering op het gebied van verkeersbordjes. Als we met de auto waren geweest hadden we een hand naar elkaar opgestoken en waren niets wijzer geworden.

Nu stormt het en het is zondagmiddag. Wat zullen we eens gaan doen?

*update* We haalden het beukenblad uit de goten, wat met het nieuwe dak makkelijker gaat. Het moet nog wel twee keer want er zit nog heel wat blad aan de beukjes. R longeerde Kir en liet haar over een balkje springen, de eerste keer moest ze het sprongetje even berekenen en daarna ging het feilloos. Goed diertje. Verder slenterden we wat rond over eigen terrein, een prima zondagmiddagbesteding. En nu staat de spruitjesgratin in de oven, wat wil een mens nog meer?