De dag begon droog. We namen een kijkje bij de grote bostractor die achter het bospad van de gestripte sparrestammen een hoge stapel maakte. Toen we daarna de sporen van rupsbanden door het bos volgden (want wij moeten altijd even weten wat er in de omringende bossen gaande is), liep dat uit op een flinke wandeling. De bomenmachine was helemaal langs het graaspad gereden, zelfs dwars over de diepe greppel heen, met platwalsing van een jong beukje, tot achter de ruïne, waar een dieplader geparkeerd stond. Even later kwam de bostractor aanrijden, klaar met stapelen. Dit alles ontdekten we nog voor de koffie.

Toen de regen begon, gauw naar buiten voor een foto. Webloggen. Documenteren. Grote gebeurtenissen vastleggen. Dit zien we in 2018 niet elke nazomerdag: natte paarden zonder vliegen. Een verademing voor ons allemaal.

De rest van de dag waren er buien, spectaculaire wolkenpartijen en af en toe een straal zon.

Ik nam het besluit mij niet langer op te winden over het klimaat.

Met al die bewolking is het om negen uur al donker.

Nog twee dagen doorzetten en het is september.