Wat een rare dag. Gisteravond hadden we wat bloedspatjes gevonden bij de boxen waar Tip en Spirit na de nachtrit even hadden gestaan. Sunshine liet desgevraagd weten dat die twee niets mankeerden en onze eigen paarden waren ook ongedeerd.

Vanochtend zag ik bij het opstaan dat de draad waarmee we het achterveld in tweeën hadden gesplitst, met een doorgang voor de paarden, ver het weiland in op de grond lag. Vijf betonpaaltjes kromgetrokken. De staaldraadjes finaal opgestroopt. Twee isolatoren omhooggeschoven. Wat een geweld, daar moest een paard het behoorlijk moeilijk mee hebben gehad vannacht. We bekeken onze hartediefjes: geen enkel paard had een schrammetje en ze zagen er allemaal ontspannen uit. Dat is fijn, maar onverklaarbaar.

Daarna bleek in de haag voor het huis een grote tak van een zilverpopulier naar beneden gekomen. Zomaar, er was niemand aan geweest en het heeft ook niet gestormd. We trokken de conclusie dat er waarschijnlijk een olifant of ander groot wild om het huis had gelopen die nacht.

Verder kwam er kettingzaaggeluid uit het bosje schuin achter de crossbaan aan de overkant van het bospad, dus wij gingen kijken. Eén Mannetje met een zaag, toen we vanavond keken wat hij gedaan had bleek hij midden in het karwei vertrokken met achterlating van een spar scheefhangend tegen een paar andere en één stam waar hij niet het potloodslijpsel had afgehaald. Van angst weggerend misschien omdat de olifant opeens voor hem opdook. Eens vragen, als hij tenminste morgen terugkomt.

In het hooiveld kwam Olivier zwelen. Wat prettig dat hij zo prompt en volgens schema komt opdagen, dat is weleens anders geweest. Alleen stopte hij na de eerste zweel want hij moest naar het ziekenhuis voor zijn hand. Vier weken geleden heeft hij zijn pink gebroken bij het schapen scheren en het gaat helemaal niet goed. R bracht hem naar de kliniek. Nee, helemaal niet goed, zei de dokter (dezelfde van R's dansersbotje destijds), morgenochtend vroeg naar de chirurg. Dat kan niet riep Olivier, geef me een week, ik moet eerst hooien. Geen sprake van. Drie dagen dan? Nee, nu, geen tijd te verliezen, die pink is belangrijker dan hooi. Dus morgenochtend brengt R hem weg, en dan weten we meer.

We hopen dat dat ook meevalt. Een pink kan een mens nog wel missen maar een hele hand, dat zou een echte handicap zijn.