Vrijdagavond rond 22.45 uur, bijna bedtijd, zei R opeens 'hee, ik heb een appje van Sunshine dat we morgen in Florée beginnen om 11.00 uur'. Verrassing. Er stond wel iets aangekondigd op de kalender maar dat was een beetje op de achtergrond geraakt met het warme weer, de inseminatieperikelen met Harissa en de voorbereidingen voor het nieuwe boxendak. Ahum. Extreme Cowboy Race Obstacles weer, hoe anders kan dat zijn dan vorige keren in Soy en Vielsalm? Maar we gingen natuurlijk toch. Bijtijds op, zaterdag, paarden en materiaal in de trailer en hup.
En het was weer leuk en leerzaam. Er waren daar weer net een beetje andere obstakels, maar dat doet er eigenlijk niet echt toe. Titan, Jay en wij leerden nog iets beter hoe je een paard zover krijgt om bijvoorbeeld over een heel smal bruggetje te lopen of door een waterbak waarvan ze niet weten hoe diep die is en welke monsters er onder de oppervlakte naar ze loeren, waar het dus helemaal geen zin in heeft en absoluut het nut niet van inziet. Jay is slimmer. Kijk! je kunt er ook tussendoor! Veel makkelijker en veiliger!
Maar het moest natuurlijk toch, en dat had heel wat voeten in de aarde. Hoe smaller het bruggetje, hoe moeilijker. Er zijn zoveel alternatieve plekjes waar je zonder risico je hoeven neer kunt zetten. Nadat Sunshine mij een paar keer in mijn zij had geknepen om te laten voelen wat een paard moet voelen om deze en alle mogelijke andere obstakels met precisie te tackelen, lukte het. Eerst met grondwerk en ten slotte ook bereden, dat laatste zonder foto want toen was R met Titan druk met zijn eigen oefeningen.
Het is geen schriktraining. Zoals Sunshine zegt: je kunt niet voorkomen dat een paard schrikt en je kunt niet alle enge situaties ter wereld oefenen. Je moet je paard zo kunnen sturen dat jullie in alle omstandigheden op jouw aanwijzingen met precisie uit de penibele situatie kunnen raken, ongeacht wat het is. Als er dan ergens een eng smal bruggetje is, maar deze keer over een ravijn met een snelstromend riviertje in de diepte, wil je ook niet dat je paard zijn hoeven er heel slim net naast zet en ... * aaaargh! plons! Einde*.
Dus we leerden weer wat bij. Dat niettemin Jay heel slim is, plus de knapste van allemaal, dat zie je zo. Trots op mijn kleine Quarter.