In mei leggen alle vogeltjes een ei. Alleen de zwaluwen bij I+R, die op lampen en elektriciteitskabels in de boxen een nest beginnen, net als vorig jaar, kunstig op minuscule randjes gemetseld met modder, spuug en strootjes, die hebben pech.

Want ach! Telkens als we een beginnetje ontdekken, halen we het weg. Niet omdat we willen, maar HET MOET. Wij ♥ zwaluwen en we hopen van harte dat ze ondanks dit ontmoedigingsbeleid volgend jaar terugkomen. Dan zullen we ze geen strobreed in de weg leggen. Integendeel. We leggen het voor ze klaar, stro genoeg. En hooi. Grassprietjes. Paardenhaar. Vliegjes. Knaasjes. Dazen, desgewenst eerst door ons doodgeslagen met de vliegenmepper. We gaan een plank monteren boven de nieuwe lampen, straks, als alles klaar is, waar ze het maar voor het metselen hebben. Zwaluwenluilekkerland.

Maar eerst gaat over een dag of tien het hele dak eraf. Net op het moment dat de eitjes zouden uitkomen. In een klap werden de kale jonkies dan dakloos. Kansloos, nog veel zieliger dan de nestjes verwijderen nu ze nog in aanbouw zijn. Dus dat doen we dan maar. Alleen vanochtend ontdekten we er toch weer een in een kabelgoot. R haalde het weg. Te laat. Tsjak. Vier eitjes stuk. We vinden het heel erg maar er is niets aan te doen.

Overal elders is nestelgelegenheid genoeg. Goed, niet aan de overkant in de schuilstal, want daar gaat het dak er ook af. Maar in het tractorschuurtje mogen ze wat ons betreft een hele kolonie stichten, vrij toegankelijk, veilig, open en toch beschut, maar dat willen ze niet. Het moet in de boxen gebeuren. Blijkbaar is het gezelliger boven het hoofd van de paarden.

Die brengen we trouwens momenteel voor twee uur per dag naar de overkant. De bedoeling is dat ze daar een strook kaal eten zodat de dakwerkers straks niet door kniehoog gras heen en weer hoeven te baggeren. Dat is een karretje waar onze paarden zich graag voor laten spannen.

Verder konden we drie dagen lang niet door de voordeur. De dekplaat had losgelaten en het bedrijf nam de deur mee en bracht hem gerepareerd terug. Gemist hebben we hem niet, iedereen komt toch altijd achterom. Een echte voordeur oogt natuurlijk wel minder dramatisch. Dit was zomaar een tussendoordingetje, gelogd om niet vergeten.