Hoewel het licht motregende in plaats van de gepaste sfeersneeuw gingen we het bos in voor De Boom. Langs het hellinkje richting bron staat een heel bosje, waar we de mooiste uitzaagden. Hij is groter dan we dachten maar dat is een bekend verschijnsel, dat de kerstboom tijdens het naar huis sjouwen altijd nog minstens een à anderhalve meter in lengte toeneemt.

Hij kon er niet helemaal op maar veel hoger dan dit is hij niet. Het Ventje ligt eronder als schaaldiertje, maar als ik geen blauwe viltstift had gehanteerd zou hij nagenoeg onzichtbaar zijn.

Onze vriend de banketbakker bracht een appeltaartje en mijn lievelingsbokkepootjes langs.

Dan geeft het niet dat het buiten miezert.