En hoe liep de wedstrijd af voor team Harissa? Heel goed. Mijn meisje heeft het prima gedaan, draafde en galoppeerde goed, zelfs nu we moederziel alleen (weliswaar natuurlijk altijd met zijn tweeën) rondreden in de onbekende omgeving van de Lacs de L'eau d'Heure, ergens onder Charleroi. We zijn erg tevreden met de achtste plaats in een veld van 25, met een gemiddelde snelheid van 11,3 km/u en mooie cijfers bij de vetchecks. Het had sneller gekund, maar dat zou ten koste van de herstelgetalletjes zijn gegaan, daar was het te warm en broeierig voor. Bovendien hoeven wij helemaal niet te winnen.

Die regio is toeristisch en op deze zonnige zondag ontmoetten we dan ook mountainbikers, wandelaars, zeilboten (Harissa's eerste zeilbootspotting ever), motorfietsen, auto's en kleine bromvliegtuigjes. Harissa vond dat allemaal niets bijzonders, alleen een vreedzaam voortkuierend bejaard echtpaar dat ons bij het haventje tegemoet kwam, dat was wel echt heel eng, en even verder lagen ook enkele bedreigende boomstronken in het bos. Zo zijn paarden nu eenmaal.

Waterdrinken onderweg is wel een zwak punt, terwijl we water van thuis meenemen, dat dus niet 'raar' smaakt. Aan de groom ligt het niet (onmisbare R, die met emmers en koelflessen op de groompoints klaarstond, deze keer in de brandende zon langs een drukke weg), de aangeboden wortels en picotin blieft ze graag maar water, nee dat hoeft niet, terwijl dat juist zo belangrijk is op een drukkend warme dag. Zelfs in de rust wil ze wel eten maar niet drinken. Aandachtspuntje. Gelukkig stond er veel sappig gras.

De feestelijke intocht verliep nog droog. Ja, ook wie maar 40 km heeft gereden en niet de eerste plaats heeft behaald mag best triomfantelijk onder de ereboog door. Aankomen is winnen.

Tijdens de eind-vetcheck vielen de eerste dikke druppels, wel verfrissend na zoveel inspanning. Daarna volgde een enorme hoosbui waardoor alles compleet doorweekt raakte. We werden nog natter terwijl we het geknoei bekeken waarmee diverse andere deelnemers hun paard in de trailer trachtten te wurmen. Wat een gedoe. Harissa trippelde natuurlijk vlot naar binnen zoals altijd. Helaas hadden we wel droge kleren bij ons voor mij, maar niet voor R. Toevoegen aan checklist! Nog anderhalf uur in kleffe kleding in de auto, en dat zonder te mopperen: hij is een kei. Niet alleen is hij de felwvhguevd, maar ook de beste en liefste groom die er bestaat. Zonder goede groom geen fijne wedstrijd, R kan nooit genoeg worden bedankt.

Dit was onze laatste wedstrijd van het seizoen. Volgend jaar zien we wel weer. In elk geval hoogstens een paar gezellige wedstrijden niet te ver van huis, zodat we er niet zo onwijs vroeg voor uit bed hoeven. Lekker rustig programma. Ik denk dat we dat laten ingaan na Florac, volgende week.