Zondag maakten we een rit met Sunshine en haar vriend. Het zou zijn eerste langere buitenrit worden, en tegelijkertijd konden we dan de route verkennen voor de volgende dagtocht, op 21 juli, met dezelfde mensen en paarden als laatst, toen we in de Semois hebben rondgeklost. Dat is mooi, dachten wij, want alles wat we met Sunshine ondernemen is leuk, leerzaam, avontuurlijk en afmattend, en als de instructies ditmaal op Vince gericht zijn, kunnen wij eens een keer op ons gemak wat aankachelen en zomaar wat door het bos rijden.

Ha. Zoiets moet je gewoon niet denken als je er met Sunshine op uit gaat. Dat hadden we kunnen weten.

De oogst van de dag: Sunshine nam uitgebreid Jay onderhanden op het gebied van de laterals, wat we de afgelopen lessen in de roundpen aan het oefenen zijn geweest. Dat was effectief. Al na tien minuten was Jay kletsnat van de inspanning. En om een of andere reden koos Harissa deze tocht voor het afwerken van haar gehele capriolenrepertoire, zoals onverwacht omhoog de berm in springen, ongevraagd een ander pad inslaan dan de anderen, en opeens stokstijf blijven staan, allemaal fratsen die we de laatste tijd zo goed hadden weten te onderdrukken. Zodoende had ik met haar mijn handen vol, en ook Titan werd en passant nog bijgeschaafd.

Na vier uur hard werken bij 28°, en een rit die weer net zo leuk, leerzaam, avontuurlijk en afmattend was geweest als altijd, hadden we allemaal wel een fijne douche verdiend.