In het kader van 'bij ons in Suxy is altijd wat te doen', ook al hebben wij hier dan geen stoplicht, startten Les amis de la purée de renoncule (een niet wereldwijd befaamd vriendenclubje alhier) het jaar met een looptocht van 6,5 of 11 km vanaf de kerk, tempo naar eigen keuze. Dus joggen of wandelen, desnoods hinkelen. Omdat wij best fit zijn maar een wandeling zonder paard maar tijdverspilling vinden, dachten wij kom, dan wandelen wij mee met elk een paard aan een touw, daar zal niemand bezwaar tegen hebben want er zijn waarschijnlijk hooguit dertig deelnemers. Klein dorp. Slecht weer.

We besloten de beslissing ervan af te laten hangen of het goot of niet. Welnu. Het goot. Ik reed naar het startpunt want dat deed tevens dienst als inzamelpunt van het Rode Kruis voor kleren voor de vluchtelingen, met de auto want we hadden een flinke zak vol. Zo zou ik meteen die paar diehards kunnen zien wegwandelen die zich niet door de gietregen hadden laten afschrikken.

En? Ik kon er niet door. Drommen deelnemers. Driehonderd minstens, en geen enkele die op zijn gemak liep te wandelen.

Maar goed dus dat we de paarden niet bij ons hadden.