We hebben hem, onze enige echte weidesleep ofwel débouseuse. Een once-in-a-lifetime aankoop, we zien ons althans geen tweede aanschaffen. Dit soort gereedschappen pleegt niet hard te slijten.

Hij is dan ook 'als nieuw', een Joskin van drie meter breed. We namen hem over van een landbouwer met pensioen. Nog wel een beetje akkerbouw maar de beesten de deur uit en geen opvolger. Hij liet ons zijn riante supercleane schuur zien, zijn twee reusachtige supercleane tractors, de vergifkast die jaarlijks wordt gecontroleerd door de AFSCA, en de rubberstrips langs de schuurdeur die tot twee meter hoogte door marters waren aangevreten. Onderwijl hing onze nieuwe sleep aan de voorvork van een van zijn tractors te bungelen. Lieve help, wat een overdreven breed en zwaar stuk machinerie weer. Hoe kregen we dat ooit mee.

Met de harken gedemonteerd werd het gevaarte op ons aanhangertje gelegd. Het stak een beetje uit maar niet te veel en R kan vernuftig overweg met sjorbanden. De harken pasten er bovenop en het zat stevig. Het was al bijna donker toen we ermee thuiskwamen dus het afladen moest tot vanochtend wachten. Des te meer tijd om erover na te denken hoe we dat zouden aanpakken. Ons trekkertje heeft namelijk geen voorvork, dus gewoon 350 kg van de aanhanger tillen is er niet bij.

Welnu, om kort te gaan, het is gelukt en wel ongeveer net zo als de piramiden gebouwd zijn maar dan omgekeerd. Het kost wat tijd maar het gaat gecontroleerd, zonder dat iemand kneuzingen of gebroken vingers dan wel tenen oploopt. Veilig.

En dan aanhaken en rijden maar. Eerst nog even de betonplaat slepen. Grapje. Het enige wat we ermee deden is hem achter de boxen in het gras leggen, het land is veel te nat om te slepen.

Ik heb dus nog even respijt. Slepen is mijn taak, R maait en ik sleep, en ik vind het toch nog wel een indrukwekkend stuk gereedschap met die twee rijen krabbers en twee rijen harken, heel wat groter en zwaarder dan die H-balk die we van Fred geleend hadden. Beginnerszenuwen. Maar na twee keer is het straks vast heel gewoon.