Aan de overkant begint het gras op te raken. Niets aan de hand, achter en naast het huis staat gras genoeg. Maar er is ook nog het strookje tussen ons en het weiland van Décathlon en Ritaruse. Goffinet, die het ruïneveld achter dat van ons maait en dan dat strookje ook even meeneemt, vond het dit keer niet de moeite waard. Het levert bij de tweede maaibeurt te weinig op.

Dat strookje is niet van hem maar van de eigenaars van de ruïne en omdat het mooi aansluit bij ons weiland hebben we dat indertijd wel van ze proberen te kopen maar ze wilden niet. Dus nu ligt daar dat wonderlijke stukje land tussen twee omheiningen, net een renbaan.

Dus toen Goffinet het oversloeg met maaien heb ik hem gevraagd of hij er last van had als wij daar onze paarden een week of twee in zetten. Dat had hij niet, en het is erg gemakkelijk om dat landje te omheinen. Draadje voorlangs, draadje achterlangs, klaar.

De paarden vinden het interessant. Nieuwe grond, nieuwe geuren, en ze staan nu eindelijk eens wat dichterbij Décathlon en Ritaruse, handig voor een praatje over de heg. Althans overdag. 's Nachts zetten we ze terug in het grote land ernaast met de schuilstal en de houten omheining. Goed stevig en met hangslot, dan kan er niets misgaan terwijl wij slapen. Dat slaapt rustiger. Tenminste, voor mij. De paarden grazen 's nachts gewoon door.