Toen we drie jaar geleden het huisje en het terrein aankochten, kregen we er het een en ander gratis bij. Een enorme hoop troep, een vervallen zwembad, een verwaarloosde moestuin, een gedeukt blikken schuurtje en een op sterven na dode boomgaard. Die boompjes waren nog jong maar er was kennelijk na het planten niet meer naar omgekeken want de meeste kon je zo uit de grond tillen. Dat werd niets meer, dat was duidelijk. We rooiden ze, net als we alle andere rommel opruimden. Alleen bij de ex-moestuin lieten we twee boompjes staan, die stonden niet in de weg en de paarden konden zich er lekker tegen schuren als ze dat wilden.

Dat deden ze en ze aten ook van de schors. Als dat maar goed afliep, maar we besteedden er verder geen aandacht aan. Als die boompjes ook het loodje legden, jammer maar helaas.

De paarden lopen alweer een hele tijd aan de overkant en we komen niet zo vaak in het veld met die boompjes. Nu was ik daar weer eens. En ik keek omhoog. Hee, daar hangt wat, het lijkt wel een pruimpje. Of een kers. Ik at er twee op, met gevaar voor eigen leven. Ze smaakten niet slecht en de volgende dag leefde ik nog dus giftig waren ze niet. Laat ik eens een laddertje halen.

Kort samengevat, er bleek bijna twee kilo onopgemerkt fruit aan te hangen. Geen idee wat het is. Het ziet eruit als kleine pruimpjes, de pit lijkt op die van een kers en het vruchtvlees is ook pruimachtig. In elk geval kan er taart mee worden gebakken en zo uit de hand zijn ze ook lekker. Werknaam: trouvailles.