Verder maar weer met de schriktraining van Jay. Uiteindelijk moet ze aan allerlei situaties wennen en dat moet geleidelijk aan gebeuren. Aan het halster en los uit de hand over het dekzeil was vorige week na even aarzelen al goed gelukt, en nu wilden we hetzelfde proberen onder het zadel. Ook wilden we de kennismaking met het verschijnsel paraplu uitdiepen.
Maar ja. Dat paard is gewoon te goed. Dit kun je toch geen schriktraining noemen? Hier ziet men een bijna vierjarige Quartermerrie-met-ruiter, goed voorbereid voor het geval het gaat regenen, een rielekst stranduitje maken waarbij er toevallig een groen dekzeil in het zand ligt maar daar maken wij ons niet druk om. Dat is te belopen en dus belopen wij het. Een paraplu is handig om bij je te hebben, maar als schriktrainingmateriaal niet aan Jay besteed.
R stond erbij en maakte een filmpje van ons uitstapje en dat was dat. Hier gaat nu werkelijk hoegenaamd niets mis. Ik vind het zelf een prachtig filmpje, wat logisch is want mijn paard speelt de hoofdrol.
Reclame, reclame. Het staat nu al op YouTube, op mijn Facebook en voor een keer heb ik het ook rondgetwitterd. Gaat dat zien, gaat dat zien, schaamteloze reclame voor ons geweldige dier.
Alleen, haha, ze is natuurlijk niet te koop. Hei, ik zal daar gek zijn. Jay is mijn wonderpaard en dat blijft ze.