Momenteel doen we zoveel dat ik het niet meer per dag kan loggen. Per nacht ook niet. Never a dull moment here.

Zaterdag maakten we een lange tocht met Titan, Jay en Ruby. De eerste keer in Jays leven dat ze zo ver geweest is en zoveel heeft moeten verwerken. Heuvels, modderplassen, dwars door het bos, over boomstammen heen klimmen, vrachtwagens en troepen scouts omzeilen, door snelstromende riviertjes, en tot slot nog een lesje direct rein van Sunshine. Ze was er moe van en had zere voeten, maar het was een mooie dag. Nieuwe dingen ondernemen en je stevig inspannen hoort er nu eenmaal bij in het leven van een jong paard in opleiding. Op stal kan ze slapen en al het meegemaakte overdenken en nu mag ze weer een paar dagen uitrusten.

Zondag zaten we op de tribune bij een reining and horsemanship event met een deskundig jurylid (Sunshine) naast ons die de puntentelling en de gang van zaken uitlegde. Ook ontmoetten we er het meisje dat onze Harissa wel wil opleiden, van de winter of in het voorjaar. Goed zo, deal.

Maandag maakte ik een proefrit. Vanaf woensdag rijden we met Sophie vijf dagen langs de Semois, net als ik vorig jaar in mijn eentje heb gedaan en nu kan R ook mee. Onze eigen paarden moeten eerst nog wat meer trainen, maar ik ga met Sapho (net als vorig jaar) en R met Roxane, paarden van Sophie. Om te testen of Sapho ook met een western zadel goed loopt, ging ik een stukje met haar het veld in. Joy de hond liep mee, we zagen een ree en we galoppeerden een eind over een pasgemaaid veld, dus het kon weer niet op. Heerlijk. Het zadel paste prima en gaat dus komende week mee. Proefrit geslaagd.

Dat was 's ochtends. 's Middags maakten we weer een rit met Sunshine, de befaamde J te A, die hier is om komende week op Het Ventje te passen zodat hij zijn muizen niet voor nop vangt, R en ik. Dat zijn vier personen, maar omdat Jay moet uitrusten waren er maar drie paarden. Ruby, de held der steppen, kan echter wel twee personen dragen dus dat gaf niet. J te A kreeg Gadget, R reed Titan, en Sunshine en ik zaten op Rubys brede rug. Hup, door bos, veld en riviertjes.

Hier zit ik er nog even alleen op, zo komt hij eens goed in beeld, even later klom Sunshine in het zadel, ik schoof door naar achter op zijn warme rug en daar gingen we. Het leuke is dat je die grote botten en spieren onder je kunt voelen bewegen en moet proberen er niet zijwaarts af te glijden. Dit zijn genoegens die maar voor heel weinig mensen zijn weggelegd, en al helemaal heel heel zelden voor gepensioneerde ambtenaren. Heb ik weer, yahoe.