Vannacht een historische gebeurtenis: Het Ventje legde op de slaapkamervloer een muis neer, gelukkig wel dood, maar precies in de route die ik 's nachts neem als ik er even uit moet. Ik had hem horen rondscharrelen en ongewone geluiden maken, en deed toch maar even het licht aan. Maar goed ook. Om twee uur 's nachts je blote voet op zoiets zetten, nee.

Een dode muis. Dit is de eerste muis die ons Ventje ooit heeft binnengebracht en bij mijn weten ook de enige die hij ooit heeft gevangen. Hij heeft daar nooit ook maar enige aanstalten toe gemaakt en ik dacht altijd dat hij volstrekt vredelievend en paradijselijk was en de muizen een even leuk en kalm leven gunde als hij zelf leidt.

In het gunstigste geval heeft hij dit exemplaar cadeau gekregen van Nougat, Oscar of Maurice, die wij wel eens zien voorbijkomen met prooi in de bek. In het ongunstigste is dit een nieuwe hobby. Ik zeg: Ventje, niet doen. Hou het bij wachtlopen rond het huis, opletten wat de andere katten in hun schild voeren, en nu en dan een hapje voer, dan ben je druk genoeg.