Van het weekend dat R naar Nederland was besteedde ik de zaterdag aan het snoeien van de roosjes, klaar voor de winter, en verder aan een hoop kleine klusjes, tussen het drie keer per dag hooien voeren door. Océ bekeek mijn activieiten uit de hoogte maar vond het niet nodig assistentie te verlenen.

Voor zondag was het plan de kamperfoelie te snoeien, maar tja. Men moet zich aanpassen aan de omstandigheden, toch? Het bleef de hele dag naar weer. Eerst motregen, 's middags mist.

Vandaag en morgen regen, en daarna winter: kou, vorst en sneeuw. Dat lijkt er meer op. Tijd om de verwarming aan te doen.

Ik kan er ook niets aan doen, er is nu eenmaal bijna iedere dag iets bijzonders. Vandaag waren we zo druk dat ik niet eens tijd had om aan de BM (Belangrijke Mijlpaal) te denken maar de dag is nog niet voorbij, dus: I+R on the rocks in Luxemburg Grund, achttien jaar geleden. Nog vele jaren samen wens ik ons toe.

De andere mijlpaal vandaag was het eerste langere galopje van R met HiRise. Dit is een screenshotje uit het filmpje dat ik maakte. Het ging goed, en vanaf nu zal het steeds beter gaan. Nog een week of twee en hij komt weer naar huis.

Geen tijd voor meer. Naar bed, naar bed. Geeuw.

De laatste paar dagen waren er vol mee. Maandag was een vrije dag (wapenstilstand WO I), toen was er niets bijzonders. R maakte een ritje met Justine, het begon te motregenen, ze kwamen een dame met een angstige hond tegen en er lag een boom over het pad, maar verder niets speciaals. Dat ging nog.

Dinsdag daarentegen. Terwijl R weg was om boodschappen te halen kwam Olivier onaangekondigd aantuffen om de vier oude hooirollen op te halen. Dat zou hij eigenlijk vorige week al doen. Het onverwachte bestond erin dat hij per keer twee rollen kon meenemen. Hij prikte ze een voor een aan, legde ze naast elkaar, stak in elk een pin en reed ermee weg. Hij deed het bekwaam en het ging goed.

's Middags belde de secretaresse van de kniechirurg. Ze had een afzegging en ik kon in plaats van 4 februari nu al 13 december terecht voor de operatie. Dat was mooi, maar dan moest de afspraak met de anesthesist ook eerder (morgen), en voordien nog bloed afnemen bij de huisarts voor analyses, waar ik op stel en sprong heen moest en daar was eigenlijk geen plaats.

Tussen de bedrijven door bleek er vanochtend voor het ontbijt alweer een nieuwe vleermuis aan de screen te hangen, maar die vertrok gelukkig al gauw, na wat aandringen door R met het latje. Door dat gedoe had ik nog niet ontbeten, wat goed uitkwam doordat ik opeens toch meteen bij de huisarts terecht kon.

Maar ik kan daar slecht tegen. Tegen de operatie zelf zie ik helemaal niet op, maar al dat geregel en gestress, en of we morgen op tijd aankomen zonder file en en ergens een parkeerplaats kunnen vinden, dat is veel erger: aargh!

Het zal allemaal wel goedkomen, dat doet het altijd, maar ik zal blij zijn als het van nu af glad verloopt.

Ons leven is vol primeurs, blijkt wel. De grootste en persoonlijkste primeur van de dag is natuurlijk HiRise' eerste galopje onder De Man. Het duurde maar vijf galopsprongen en hij galoppeerde aan in de verkeerde galop (voor kenners), maar dat is in dit stadium nog helemaal niet belangrijk. Verder draafde het tweetal keurig aan de teugel in de rijbak, het zand was mul en de ruiter was wat onwennig, maar dat gaat wel over. HiRise is nu eenmaal niet volleerd, Titan juist wel en hij is in elk geval een stuk groter, wat beugellengte scheelt.

Als tweede bescheiden primeurtje heeft oma ook een rondje met hem gestapt. Tot nu toe was ik dat niet van plan en ik was er ook niet op gekleed, maar zien rijden doet rijden. Het voelde genoeglijk.

Minder feestelijk maar ook niet eerder vertoond is dat er een vleermuisje klem zit in de screen. Tot nu toe hebben we ongewenste vleermuizen daar met wat aandringen wel weggekregen, maar een klauwtje zit klem en we kunnen er niet bij. Zo zielig, hij wil er wel uit maar hij kan niet. We doen vanavond nog één poging maar daarna weten we het echt niet meer.

Verder vervingen we het roestbruin geworden schrikdraad aan de overkant door nieuw wit. Het heeft het twaalf jaar volgehouden. Tijdens het werk werden we schaapachtig aangestaard door de schapen, en opgewonden door de paarden. Ze hadden het zeer snel door, je zag ze denken 'ha, ze zijn iets aan het doen met draad, nieuw gras! Wanneer mogen we erin?' Sorry jongens, niet dit jaar.

En tot slot zijn gisteren en vandaag de eerste kerstbomen aan de overkant geoogst. Al op 8 november, die moeten het dus twee maanden volhouden en dan gaan ze op de brandstapel. Het zijn wel degelijk bomen voor Ikea, ze kregen intussen allemaal een wit labeltje.

Vleermuis update: Eind goed al goed. Hij heeft zich blijkbaar los weten te werken en is gevlogen. Een pak van ons hart.

Hoera, vanmiddag werd hij opeens bezorgd, de transporteur zou eigenlijk bellen of we thuis waren, maar dat zijn wij bijna altijd en we zagen de grote oranje vrachtwagen aankomen. We zetten het apparaat samen in elkaar, R deed het werk en ik gaf nu en dan een stukje gereedschap aan. Hij staat stevig en hij doet het. Alles zit degelijk in elkaar, de handleiding is duidelijk en ik kan er tegenaan. Natuurlijk geleidelijk opbouwen.

Fiets fiets fiets, de eerste keer nog zonder muziek maar dat komt goed. Eerst alles uitproberen.

Ik fiets in de sellerie. Daar is genoeg plaats en hij staat niet in de weg. Paardenhoofdstellen aan de muur, sfeer.

Eerst maar eens het beginnersprogramma. Het is een slim apparaat dat helpt bij de training. Mijn conditie was de laatste tijd ver beneden peil, covid, een jaar niet gefietst en maar weinig gewandeld, en dat was bij het eerste rondje van 15 minuten goed te merken, pfff, zweet.

Maar er wordt aan gewerkt. Morgen weer.

De maandag werd besteed aan het installeren van mijn pc en scherm, R kreeg alles werkend in een dag en ik vogelde wat rond om settings naar wens te krijgen, tekstgrootte, achtergrondfoto, icoonvolgorde en dergelijke, de kleur van de bekleding zegmaar. En het weblogprogramma, heel belangrijk. Dat het werkt dat ziet men. Nu de zijne nog, die is heel wat ingewikkelder maar dat komt natuurlijk goed.

Onderwijl bakte ik cake en bitterkoekjes, draaide en droogde een was, streek, huishoudelijke zaken. Zodoende was er geen tijd om buiten foto's te maken, het is trouwens mistig, maar een mooie foto van HiRise met de webmaster in het groene gras is altijd goed.

Vannacht kwamen er grote groepen laagvliegende kraanvogels over, je hoort ze maar je ziet ze niet. Op een gegeven moment waren ze zo laag dat ik dacht ja zeg, ga op het gazon zitten roepen. Vorige week alleen een groepje hoogvliegers en nu dit.

Alweer geen tijd voor een verslag, maar beter achteraf alsnog gelogd want er zijn opzienbarende mijlpalen voorbijgekomen alhier en/of staan te gebeuren. In willekeurige volgorde (tijd, belangrijkheid).

R werd gestoken door twee wespen toen hij van enige afstand iemand het nest aanwees. Het zijn dus geen bijen maar wespen, kleine agressieve beestjes, die de pre-emptive strike toepassen. Dik oog en dikke hand, wat een paar dagen aanhield.

In het kader van de voorbereiding op mijn knieoperatie verdiepten we ons in de spinningfietsen. Beenspiertraining en conditieverbetering. Het verschil met een hometrainer is dat ik hier veel zin in heb, in plaats van te denken 'o een hometrainer, dat moet dan maar'. Laat mij maar lekker spinnen op stimulerende muziek. Besteld, komende week af te leveren.

Het is al meer dan een week droog maar er is nog genoeg water in de grond, de bronnetjes stromen goed door. In de logeerweek (J te A was te S) konden iedere dag mooie lange wandelingen worden gemaakt. We bezochten HiRise en reden door naar Verdun, niet ver weg maar we waren er nog nooit geweest.

Er werd wel degelijk geklepelmaaierd, de crossbaan ziet er weer keurig uit. De laatste zandberg bewaren we voor het voorjaar om de grond waar nu de hooibalen liggen nog wat op te hogen. De overburen lieten een kleine betonplaat storten in hun weiland, waarvoor weten we nog niet. Gisteren was er jacht maar er was niets van te merken.

De nieuwe pc's werden geleverd. Alleen nog even installeren komende week, pfff.

Afgelopen week geen tijd voor een verslagje, maar beter achteraf alsnog gelogd for the record, want stel dat we over tien jaar niet meer zouden kunnen nakijken wanneer het een en ander gebeurd is. Zo kon ik bewijzen dat we 14 jaar geleden de crosstrainer verkocht hebben en niet gratis weggeven. 1-0, R. Zo lang bestaat Anderzijds al, en Serendips zelfs sinds 2003, niet meer online maar nog wel op mijn harde schijf. Nuttig dingetje, TextCrawler in combinatie met een weblog.

En dan de recente activiteiten. De verharding voor de hooiruif, om te voorkomen dat de paarden en wijzelf nog ooit een hele winter in de bagger moeten lopen. Fotologje.

Na vasthoudend aandringen door R begon Nollevaux op de werkelijk allerlaatste dag van het 'ultimatum' met het graafwerk.

Alle machines en werkzaamheden werden uiteraard door Océ secuur geïnspecteerd, inclusief de wals.

Toen het graafwerk klaar was, strooide R er nog vijf kruiwagens goede grond overheen zodat het minder geel ziet. Hopelijk gaat er nog wat gras over groeien. De paarden mogen er nog even niet over lopen, dan komt het oppervlak nog vaster te liggen, na wat regen.

Op veel bescheidener schaal groef ik vier lavendelplanten in waar de kornoelje heeft gestaan. R had eerder de graspollen die daar stonden al uitgegraven. Nu de notenboom zo omvangrijk is geworden, hebben we daar geen inkijkbegroeiing meer nodig.

Meer graafwerk. De uitgegraven goede grond werd bij de hooibalen gestort in drie bergen, verder naar achter kon de machine niet komen. R is nu bezig de grond tot achter de balen te kruien, zodat we daar volgend jaar nog een rij balen kunnen opslaan. De eerste anderhalve berg heeft hij al weg. Ik droeg ook tien kruiwagens bij, maar het overgrote deel werkt R weg, met de bats, spierkracht en stug doorwerken, gemiddeld 25 kruiwagens per dag.

De stenige grond die uit het graafproject is gekomen, werd met de kieper in de crossbaan gestort, een leuk obstakel voor de paarden. Ze zijn er al een paar keer over geweest, als ik ze een keer bovenop betrap, zal ik daar ook een foto van plaatsen.

En wat is het volgende project? Klepelmaaieren, maar dat kan pas als de bergen voor het tractorschuurtje weg zijn.

Eerst even dit. Nero heeft zijn nieuwe huisje ingewijd. Dat huisje staat recht maar ik wilde snel zijn met mijn camera. Fotograferen valt niet mee, doordat hij zodra hij de buitendeur hoort, uit het huisje komt om ons kopjes te geven. Even later zat hij tevreden met zijn pootjes onder zich gevouwen door de opening naar buiten te kijken, helemaal op zijn gemak. Ook aan zijn kussentje (met wasbaar sloop) is te zien dat hij er gebruik van maakt. De vlekken gaan er zelfs op 60° niet uit, we noemen hem niet voor niets 'Mister Slimy'. Geeft niks, het gaat erom dat hij lief is. En knap natuurlijk ook.

En dan. De hele middag vloog er een helikopter rond over de omgeving, heen en weer heen en weer, tamelijk laag. Tegen het eind van de middag kwam hij zelfs zo laag over dat de paarden en Nero ervoor wegvluchtten. Boven de bosrand bleef hij stationair hangen te kletteren, takatakataka, dat was nog niet eerder vertoond.

Het was een militair toestel, en met inzoomen is te zien dat er een persoon met wapen in de aanslag in de deuropening staat, of knielt. Frisjes.

Wat moest dat? Heeft zich een crimineel verstopt in onze bosrand? Een gevaarlijk dier ontsnapt? Is het hier oorlog? Aliens? Wij weten weer van niks.

Woensdag/donderdag scoorden we >80 mm, voorzover we weten een record voor ons. Geen stortbuien maar een etmaal gestage regen, geen schade. Het gerepareerde stuk oprit hadden we afgedekt, anders spoelt het zo weer weg.

Donderdagmiddag, toen de hoogste waterstand was bereikt, wandelden we richting Vierre. R moest hogerop omlopen tussen de bomen bij de gué, het hele driehoekje was overstroomd, overal in het beverdal klatert en ruist het water, de weilanden staan blank en de Vierre stroomt weer krachtig over het weggetje. Dit was het verst bereikbare punt voor mensen zonder hoge laarzen.

En ook bij de bronnetjes kwam aanzienlijk meer water uit de helling dan gewoonlijk. R kon nog net over het bruisende beekje springen, ik kon nog met mijn laarzen door de stroom.

Het leek dan ook een goed idee om Nero's nieuwe huisje maar meteen op palen te zetten. Hij heeft het interieur bekeken (dankzij enkele brokjes) en hij weet het dus te vinden in geval van kou en regen, of als hij gewoon zin heeft om zich even terug te trekken. Hij kan zijn housewarming gaan plannen, al denken we niet dat de buurkatten een uitnodiging krijgen.