Per 1 maart zouden in heel Wallonië de single use plastic tasjes voor groente en fruit in de supermarché verboden zijn, ook de biologisch afbreekbare. Dat is goed. We hebben die jarenlang gebruikt voor de kattebak ('double use') maar daar hebben we intussen een ander systeem voor. En omdat het mij tegenstaat dat de Carrefour nu stoffen tasjes voor de groente verkoopt voor 50 cent per stuk (kostprijs 3 cent) en het alweer regenweer was, bouwde ik op de naaimachine tasjes voor appelen peren citroenen tomaten noten en boontjes, en eentje speciaal voor de prei, gemaakt van het restant gordijntjes uit Les Bulles, die ook al récup waren van de instopstrook van een dekbedovertrek. Koordje erdoor en voilà.

Als dat niet duurzaam is. En ik ontdekte toen de weekendlogees weg waren dat wij maar liefst acht eenpersoons witte hoeslakens hebben, hoe dat zo gekomen is weet niemand meer, maar de kans dat wij die allemaal tegelijk nodig zullen hebben is klein, we hebben toch geen acht matrassen. Dus dat kunnen nog ontelbare groentetasjes worden als deze versleten zijn. Een geruststellend idee.

Nog duurzamerder is dat zwarte dingetje dat ik er even bij gelegd heb. In de vorige eeuw, het moet rond 1985 zijn geweest, had ik een lichtblauwe winterjas gekocht. Lichtblauw? Dat was toch helemaal niet me? Miskoop. Ik verfde hem donkerpaars, veel mooier, maar de voering was polyester en die kleurde niet mee. Van een zwart lapje met paarse figuurtjes naaide ik er vervolgens een complete binnenvoering in en toen was het goed, jarenlang plezier van gehad. Er was nog wel een stukje stof over, genoeg voor een handig hoesje met vakjes om penselen potloden en pennen in te bewaren. Oprollen, strikje erom, gemakkelijk meenemen, en nog steeds in gebruik. Dat ik eigenlijk zo nijver ben en best handig ook, is hierbij bewezen.