Zo is de stand op dag twee. Olivier kwam dinsdag schudden en vanmiddag zwelen en oprollen, helemaal volgens plan, ondanks zijn overige drukke toestanden en muizenissen.

Twintig rollen zijn het geworden, meer dan we hadden verwacht. Vervolgens stak R rol na rol aan de piek en reed ze achterwaarts het ruïneveld in.

Daar legde hij ze netjes op een rij, klaar om te worden ingepakt. Dit alles bij een temperatuur van 30°.

Het wachten is nu op Laurent, die het inpakken moet doen. Volgens Olivier gaat dat morgenochtend gebeuren. Of dat betekent heel vroeg, of om één minuut voor twaalf, of toch gewoon pas na middernacht, net als vorig jaar, is nog onbekend. Er moet altijd wat onvoorspelbaar blijven, anders is het geen echte hooitijd.

Intussen, in Les Bulles ... gebeurde er eerst helemaal niets. R ging er dinsdagavond heen om de rollen te inspecteren maar die waren er niet. Het hooi lag nog onopgerold op het veld en het bedrijf dat zou zwelen, rollen en inpakken was er niet. Nadat R allerlei interessant geroddel aan de weet was gekomen van de vorige eigenaar van het veld, ging hij maar weer naar huis. Toen hij een paar uur later weer ging kijken, was er nog niets veranderd, maar in de derde ronde (intussen tegen 1 uur 's nachts) was het prijs. Groot materieel, felle lampen, reuzentractors en inpakmachine. Zo klaar.

Dat zo'n bedrijf het niets bijzonders vindt om midden in de nacht in Les Bulles twintig balen te komen verwerken, bleek wel uit het feit dat ze na deze klus nog een paar hectares in Virton gingen doen. Wow.

Maar R ging douchen en naar bed. Morgen dag drie.